Lezersrecensie
Reacher maakt Baltimore (on)veilig
De wintermaanden markeren Jack Reacher tijd. Het is bijna een ritueel geworden om in de boekhandel, zo voor de feestdagen, weer een nieuw avontuur van de oud-militair tegen te komen. Auteur Lee Child is sinds de laatste 5 boeken, een andere weg ingeslagen. Broer Andrew mocht ‘zijn’ personage overnemen, mits hun namen gezamenlijk op de kaft worden gepubliceerd. Coauteur lijkt vooral mentor te zijn.
Jack Reacher voorkomt in Exit Strategie het oplichten van een ouder echtpaar. En daarmee wordt de toon voor de rest van het boek gezet. Niets is wat het lijkt. Even later krijgt Reacher een briefje in zijn jaszak gestopt. Hij moet een bange man te hulp schieten. Hoewel ter sprake is van een persoonsverwisseling, tart de boomlange reiziger het lot. Gelukkig maar, want Reacher straalt meer pit uit dan de pechvogel die in de problemen zit.
Er is namelijk een nog veel gevaarlijkere zwendelaar in Baltimore actief. Een immorele crimineel die op een geraffineerde manier gebruik maakt van anderen. Slachtoffers kunnen dankzij de hulp van Reacher, ook ditmaal, op een keerpunt in hun leven komen te staan. Dat lijkt glashelder, maar dat is het niet.
Reacher combineert al jarenlang brute lichaamskracht met een begenadigd stel hersens. Tussen alle gevechten door, blijft de held nadenken. Dat is niet veranderd, maar nu moet de lezer om het allemaal te volgen, wel heel hard aan de bak. Nogmaals, niets is wat het lijkt. Ditmaal vermoed je dat het brein van Reacher uit AI-elementen is opgebouwd. De puzzel is te leggen, tegelijkertijd moet je maar overgeven aan een Reacher-logica waarbij de puzzelstukjes echt precies in elkaar passen.
Andrew is geen Lee. De jongere broer schrijft strakker, meer recht in de emmer. Soms bijna kinderlijker, om de vaart er in te houden. Als je weet hoe de oudere broer schreef, dan haal je de verschillen er wel uit. Er ligt een mooi geschreven serie van de door Amerika rondtrekkende loner. Die heeft een 2e leven gekregen. Exit Strategie komt redelijk in de buurt, ook al leest het dan als wel een van de laatste boeken van Lee zelf. Het is aan hem en broer Andrew om Reacher goed te laten - blijven - lopen.
Jack Reacher voorkomt in Exit Strategie het oplichten van een ouder echtpaar. En daarmee wordt de toon voor de rest van het boek gezet. Niets is wat het lijkt. Even later krijgt Reacher een briefje in zijn jaszak gestopt. Hij moet een bange man te hulp schieten. Hoewel ter sprake is van een persoonsverwisseling, tart de boomlange reiziger het lot. Gelukkig maar, want Reacher straalt meer pit uit dan de pechvogel die in de problemen zit.
Er is namelijk een nog veel gevaarlijkere zwendelaar in Baltimore actief. Een immorele crimineel die op een geraffineerde manier gebruik maakt van anderen. Slachtoffers kunnen dankzij de hulp van Reacher, ook ditmaal, op een keerpunt in hun leven komen te staan. Dat lijkt glashelder, maar dat is het niet.
Reacher combineert al jarenlang brute lichaamskracht met een begenadigd stel hersens. Tussen alle gevechten door, blijft de held nadenken. Dat is niet veranderd, maar nu moet de lezer om het allemaal te volgen, wel heel hard aan de bak. Nogmaals, niets is wat het lijkt. Ditmaal vermoed je dat het brein van Reacher uit AI-elementen is opgebouwd. De puzzel is te leggen, tegelijkertijd moet je maar overgeven aan een Reacher-logica waarbij de puzzelstukjes echt precies in elkaar passen.
Andrew is geen Lee. De jongere broer schrijft strakker, meer recht in de emmer. Soms bijna kinderlijker, om de vaart er in te houden. Als je weet hoe de oudere broer schreef, dan haal je de verschillen er wel uit. Er ligt een mooi geschreven serie van de door Amerika rondtrekkende loner. Die heeft een 2e leven gekregen. Exit Strategie komt redelijk in de buurt, ook al leest het dan als wel een van de laatste boeken van Lee zelf. Het is aan hem en broer Andrew om Reacher goed te laten - blijven - lopen.
1
Reageer op deze recensie
