Het holst van de nacht

Vuurwerk moet leuk zijn. Voor politieagenten in de Amerikaanse kuststad Los Angeles heeft oudjaarsnacht een randje. Soms wordt er namelijk met scherpe munitie in de lucht geschoten. En dan niet met misdadige bedoelingen, maar omdat het kan. Vallende kogels kunnen verkeerd terechtkomen…
Het nieuwe jaar is dus nog geen uur oud als rechercheur Renée Ballard met een dode wordt geconfronteerd. Het slachtoffer lijkt in 1e instantie de dupe van een nieuwsjaarkogel. Maar Ballard begrijpt al snel dat een moordenaar de jaarwisseling heeft gebruikt om een misdrijf te camoufleren.
Renée Ballard heeft een bijzondere baan. Ze draait als rechercheur nachtdiensten. Dit vrouwelijke personage van auteur Michael Connelly is slim, dol op honden en surfen. Ooit ontworstelde ze zich aan een METOO-affaire, inmiddels heeft Ballard kennis gemaakt met Harry Bosch. Deze oud-politieman is met pensioen en heeft Ballard al eerder geholpen met onderzoeken. Beide speurders zijn sollisten, maar vinden elkaar omdat ze intrinsiek zeer gedreven zijn om moordenaars op te sporen.
Ballard en Bosch werken dus ook nu weer samen aan moordzaak. Maar de nachtrechercheur buigt zich daarnaast over een ernstige verkrachtingszaak. Een wreed en geraffineerd duo, de Middernachtmannen, heeft een 3e slachtoffer gemaakt. De kunst is dus te achterhalen wat deze zaken met elkaar verbindt.
Het holst van de nacht is - opnieuw - een goed geschreven, spannend boek van Connelly. Zijn thrillers concentreren zich rondom (oud)rechercheur Harry Bosch, advocaat Micheal Haller en sinds een paar jaar dus ook om politievrouw Renée Ballard. Bosch en Haller (halfbroers) zijn mannen met schaduwkanten. Zeer goed in hun werk, maar af en toe passeren ze een ietwat duistere grens. Renée Ballard is vooralsnog anders. Ze moet opboksen tegen een mannenbolwerk binnen de politie. Elk boek waarin zij een hoofdrol opeist, ondervindt ze interne tegenwerking. Nu ook weer. Ditmaal laat een vrouwelijke collega haar zitten, botst ze met een luie leidinggevende en wordt corruptie haar bijna fataal. Ballard bemerkt dat COVID-19 politiemensen heeft veranderd. Ze worden gelaten, passief en stellen zichzelf regelmatig de vraag: waar doe ik dit allemaal voor? Zo’n houding is killing voor professionals, zoals Renée. Ballard, die weigert te accepteren dat je met zo’n houding politiewerk wilt doen. Connelly beschrijft via Ballard wat er mis is met het politiekorps LAPD. Ze is een welwillende. Maar de rechercheur ontmoet uitgebluste collega’s, een houding waarmee je niet het verschil maakt voor de inwoners van de stad.
Een ander element dat Connelly ook in deze thriller laat terugkeren, is de compassie met slachtoffers. Het zit ‘em in de kleine details. Harry Bosch heeft thuis een verzameling dossiers, oude onopgeloste zaken. Ook als pensionado spit hij de verslagen door, met een focus voor zaken waarin de dode echt pech lijkt te hebben gehad. Vermoorde opportunisten hoeven dus niet op zijn belangstelling te rekenen. Ballard heeft correcte omgangsvormen met de vrouwen die in hun huis zijn overmeesterd. Terugbellen, informeren over het verloop van de zaak, etc. En bovenal keihard werken aan een oplossing. Bosch en Ballard hebben dus een goede inborst, dat zich vertaald in het vastbijten in onderzoeken, vanwege diezelfde slachtoffers.
Connelly leest makkelijk, de auteur schrijft namelijk erg toegankelijk. Ook ditmaal waan je als lezer verschillende keren in een Amerikaans politiebureau. De maatschappelijke betrokkenheid van deze schrijver lees je tussen de regels door. LAPD verdient geen schoonheidsprijs. O wee, als alle feiten op straat komen te liggen. Het is een terugkerend probleem voor alle overheden. En toch gloort er ergens hoop. Maar die ligt verscholen in de laatste bladzijden. Connelly is vermoedelijk - ondanks zijn grote oeuvre - nog lang niet uitgeschreven.