Lezersrecensie
Grappig bedoeld en best leesbaar maar toch teleurstellend
Op de cover - die op zich wel grappig en erg uitnodigend overkomt - zien we een wel heel erg vrije interpretatie van de inhoud van het boek. In essentie gaan enkele kinderen die gewend zijn om met rare situatie (lees ouders) om te gaan en voor zichzelf en voor elkaar te zorgen.
Het verhaal begint als ze nog thuis op het platteland zijn en mama verneemt dat ze een baan krijgt (bij de televisie). Ze verhuizen - voor de kinderen gedwongen - naar de stad en trekken in een pension. Mama gaat op hotel voor haar baan en papa heeft duidelijk geen kaas gegeten van kinderen opvoeden. Dat pension gaat dus al snel fout en dan verhuizen ze naar een appartementje tot papa dringend op reis moet voor zijn werk en zijn kinderen dan maar bij een verre nicht - die erg rijk is - dumpt. Die nicht vindt chocolade en gebak een voedzame maaltijd en heeft een butler om al haar wensen waar te maken, geld speelt geen rol. De kinderen maken hier dankbaar misbruik van, deels door onbegrip en deels gewoon om zichzelf te redden. Onderlinge ruzies en minder leuke zaken, zoalshet verversen van de luiers van de baby, vervolledigen het plaatje. Samen met een wereldwijze inbreker, het jongetje van de buren - een gebroken gezin, die hen allerlei nieuwtjes komt vertellen en op de hoogte brengt van dingen die ze niet weten. Een kindermeid die enkel Duits spreekt en een opvoedster die strengheid paart aan incompetentie vervoegen het gezin.
Het boek bevat allerlei situaties die op zich best grappig zijn maar er zit niet zo veel variatie in en de essentie is eigenlijk een grote herhaling van steeds hetzelfde met andere accenten. Het einde van het boek is ook teleurstellende, moeder en vader komen onverwacht terug en worden amper herkend door de kinderen. Van ouderliefde is weinig sprake, des te meer van een erg groot egoïsme.
Het boek leest prettig maar laat de lezer toch met een onvoldaan gevoel achter. De vraag die blijft hangen is of de schrijfster zelf zo'n ongelukkige jeugd heeft gehad: alles wat haar hartje begeerde behalve ouderliefde?
Het verhaal begint als ze nog thuis op het platteland zijn en mama verneemt dat ze een baan krijgt (bij de televisie). Ze verhuizen - voor de kinderen gedwongen - naar de stad en trekken in een pension. Mama gaat op hotel voor haar baan en papa heeft duidelijk geen kaas gegeten van kinderen opvoeden. Dat pension gaat dus al snel fout en dan verhuizen ze naar een appartementje tot papa dringend op reis moet voor zijn werk en zijn kinderen dan maar bij een verre nicht - die erg rijk is - dumpt. Die nicht vindt chocolade en gebak een voedzame maaltijd en heeft een butler om al haar wensen waar te maken, geld speelt geen rol. De kinderen maken hier dankbaar misbruik van, deels door onbegrip en deels gewoon om zichzelf te redden. Onderlinge ruzies en minder leuke zaken, zoalshet verversen van de luiers van de baby, vervolledigen het plaatje. Samen met een wereldwijze inbreker, het jongetje van de buren - een gebroken gezin, die hen allerlei nieuwtjes komt vertellen en op de hoogte brengt van dingen die ze niet weten. Een kindermeid die enkel Duits spreekt en een opvoedster die strengheid paart aan incompetentie vervoegen het gezin.
Het boek bevat allerlei situaties die op zich best grappig zijn maar er zit niet zo veel variatie in en de essentie is eigenlijk een grote herhaling van steeds hetzelfde met andere accenten. Het einde van het boek is ook teleurstellende, moeder en vader komen onverwacht terug en worden amper herkend door de kinderen. Van ouderliefde is weinig sprake, des te meer van een erg groot egoïsme.
Het boek leest prettig maar laat de lezer toch met een onvoldaan gevoel achter. De vraag die blijft hangen is of de schrijfster zelf zo'n ongelukkige jeugd heeft gehad: alles wat haar hartje begeerde behalve ouderliefde?
1
Reageer op deze recensie