Eerste fantasyroman

Dat Maren Stoffels een bekwaam auteur is mag ondertussen bekend verondersteld worden. Toch is haar nieuwste jeugdroman onderscheidend. Ze schrijft normaliter geen dikke boekl. Met zo'n 225 bladzijden is de schrijfkkoek vaak op. Het zijn jeugdthrillers of fantasievolle avonturenboeken voor iets jongere kinderen (10 jaar). Nu is dat anders. Het is voor haar doen een dik boek boek geworden (330 pagina's) en het is haar eerste fantasyroman. In haar nawoord schrijft Stoffels dat ze een jaar aan dit boek heeft gewerkt, slechts onderbroken door de geboorte van haar derde kind.

Nu blijkt dat ze ook dit genre onder de knie heeft. Het is een boeiend geschreven verhaal dat meer dan genoeg leesvertier brengt. De uiterlijke verzorging is ook dik in orde met een sfeervol omslag met folie en de zogenaamde sprayed edges (kleur op snee). Erg mooi.

Het verhaal speelt zich af in de kleine patisserie (Oakley Cakes) in Oakley Road, de zaak van haar oma Row. Waarom Maren Stoffels het in in Engelstalige omgeving gesitueerd heeft, weet ik niet. Het is sowieso in Engeland gesitueerd en de achternaam van het hoofdpersonage komt van een collega-schrijfster.
Nou speelt de patisserie wel een rol met een vervloekte stoel waarop het symbool X staat. (Lijkt wel de gifberg die voormalig Twitter heet).
De stoel mag dus niet gebruikt worden. Als er plotseling een vreemde bezoeker de stoel wel gebruikt, krijgt Sunny (hoofdpersonage) het aanbod om Middernachtloper te worden. Die Middernachtlopers bezorgen post bij de werelden van de levenden en de doden. dat komt eigenlijk goed uit, want de ouders van Sunny zijn verongelukt. Ze kan dus gelijk op zoek naar haar ouders die ze niet meer heeft gezien.

Er zijn talloze verwikkelingen, want in het Dodenrijk is niets wat het op het eerste gezicht lijkt te zijn.

Sfeervol verteld. Voor de talloze liefhebbers van fantasyverhalen ligt er een goed verhaal te wachten. Het is soms best een beetje gruwelijk. Voor lezers vanaf ca. 13 jaar.

Vijf sterren waren voor 'Nog maar 27 dagen leven'. Voor dit geslaagde verhaal kom ik op 4,5 ster uit. Uiteraard zijn beide boeken onvergelijkbaar, maar het eerstgenoemde ontroert in elke vezel.