pijn in de botjes van je piemel

Het is wat met die poëzie. Het blijft toch het ondergeschoven kindje, terwijl er heel veel moois is op dit gebied. Een goed voorbeeld daarvan is de eerste dichtbundel van Simon van der Geest; 'Plassen op schrikdraad'. Dat lijkt erg ruig, ook getuige mijn titel boven dit stukje. Het is een zinssnede uit het titelgedicht.
Dat gebeurt onder meer als je plast op schrikdraad. In totaliteit staan er 20 gedichten in over kleine en grote avonturen, over durven en nieuwe dingen uitproberen. De slotzin van het eerste gedicht geeft het motto van de bundel wel aan als de ik-figuur aan zijn vader vraagt 'Zeg pap, verdwaal jij wel genoeg?

Persoonlijke favorieten zullen uiteraard persoonlijk zijn. Ik vind het titelgedichterf fraai. De bundel blinkt sowieso uit in goed lopende zinnen. Vaak is er rijmdwang, maar in deze bundel loopt het soepel. Het is ritmisch erg goed.
Het gedicht 'De hoge' is goed, maar het onderwerp van de hoge duikplank springen is wel vaker gedaan. Dat is minder origineel qua thematiek.
Wel weer origineel zijn de twee gedichten 'Mijn vel', over krassen op de huid na een woeste zomerdag en 'Rampje'.


Naast de kwaliteit staat of vallen deze dichtbundels ook vaak door de vormgeving. De dikke en ruige krijttekeningen van Karst-Janneke Rogaar zijn prima passend bij de onderwerpen en de uitvoering. Ze zijn sfeervol en zijn niet netjes gekleurd. Precies de bedoeling bij de inhoud. Het omslag vind ik misschien nog de minst aantrekkelijke tekening. De titel trekt wel weer aan. Die oogt spannend.

Hopelijk vinden deze gedichten hun weg op grotere schaal. Het is fijn als docenten op de basisschool zo'n bundel eens pakken en eruit voorlezen.
De gedichten - leeftijd is altijd moeilijk bij dit soort boeken - is ongeveer vanaf 9 jaar.


Om maar het een strofe uit een gedicht te eindigen. Je raadt wel welk gedicht als je bovenstaande bespreking leest.

'Mijn hele vel
is het verslag
van een woeste zomerdag
Kijk maar eens goed:
Avontuur
is met op het lijf geschreven'

Aanbevolen!