Dit viel me niet mee

Het boek begint eigenlijk bij de start van de carriere van Tommy Bergmann, tijdens zijn een van zijn eerste diensten wordt hij mee opgeroepen naar het lijk van een jong meisje, brutaal vermoord en verminkt. De dader zit al jaar en dag opgesloten.
Nu, zoveel jaar later, wordt hij bij het zwaar verminkte lichaam van een prostituee gehaald en hij denkt direct terug aan die eerste zaak.
Er volgt een ingewikkelde zoektocht.

Op het einde van dit boek blijf ik met een ongemakkelijk gevoel zitten. Het lijkt wel alsof ik het niet begrepen heb, ineens is het gedaan of toch niet?
Ik ben me ervan bewust dat leven in het hoge koude noorden waar tijdens de winter amper licht is, depressies schering en inslag zijn, dat het velen naar de drank leidt. Ondanks dat gegeven vond ik dat er veel verknipte karakters in het boek zitten.
Het begint al met Tommy Bergmann die in therapie is omdat losse handjes heeft, zijn vrouw heeft hem ervoor verlaten.
Dan heb je ook nog alleenstaande moeder Susanne, agente die eigenlijk moet samenwerken met Tommy, maar veel is er van die samenwerking niet te merken. Ze heeft geen man en vindt zichzelf een slechte moeder voor haar dochter. Ze beeldt zich ook vanalles in, het ergste eerst.
Verder heb je dan nog een rascist en een sexist in het team. Als dat een dwarsdoorsnede van de maatschappij moet voorstellen, dan klopt dat toch niet helemaal denk ik.
Toch op 3 sterren uitgekomen omdat ik naar boven afgerond heb.