Wandeltocht van het leven

Misschien moet iedereen in zijn leven zo'n wandeltocht maken om zijn leven te overdenken, de goede en foute beslissingen, de morele kwesties, de hoogte- en dieptepunten.

Harold Fry krijgt een brief van een oud-collega die hij al 20 jaar niet meer gezien of gehoord heeft. Ze meldt hem dat ze kanker heeft, terminaal en niet meer lang heeft.
Harold schrijft haar een kort briefje terug en brengt de brief naar de brievenbus. Maar omdat hij er zo snel is, gaat hij naar de volgende bus en zelfs naar het postkantoor. Hij post de brief maar blijft lopen.

Hij ontmoet mensen van allerlei pluimage, ieder heeft zijn verhaal en draagt zijn kruis. We leren tussendoor Harold ook kennen. Ook zijn vrouw Maureen begrijpt er eerst niets van, schaamt zich voor zijn vlucht en doet eerst zelfs alsof hij er nog is. Ze wil niet zeggen dat hij haar verlaten heeft. Maar heeft hij haar echt verlaten? Het is toch de bedoeling dat hij na zijn wandeltocht van zuid naar noord door Groot-Brittanië terug komt. Harold heeft het de eerste dagen/weken heel moeilijk want hij is bejaard, ongetraind, heeft de verkeerde schoenen aan en geen uitrusting om zo'n lange tocht aan te vatten.

Op een bepaald moment krijgt de buitenwereld oog voor hem, de pers komt hem op het spoor, hij wordt als een pelgrim gezien en krijgt een groepje volgers. Maar hij heeft daar niet om gevraagd, hij wil gewoon in zijn eentje blijven stappen.