Jammer dat het afgelopen is

Het derde en laatste deel van Project X. Het is een heel boeiend project geweest.
Na het tweede deel zit Mischa nog altijd in de gevangenis. Zijn project X is afgerond en hij verveeld zich. Mischa is erg verstandig, licht autistisch meen ik en heeft nood aan regelmaat. Nu is dat er wel in de gevangenis, maar de andere gevangenen zijn niet zo regelmatig en goed in te schatten. Hij staat trouwens bij vrij veel mensen in schuld na het afronden van Project X. Het wordt wel eens tijd om iets terug te doen en niet om nog meer dingen te vragen en op goodwill te rekenen.
Hij betrekt ook deze keer Maren bij zijn plannen, maar hij vraagt helemaal niet of ze dat wel wil. Maren loopt een beetje verloren na project X. Ze doet tegen haar zin mee aan zijn nieuwe project.
Ook Skinner is weer van de partij en ik ben wel een beetje fan van deze moordenaar waar iedereen bang voor is.
Mischa werkt zich behoorlijk in de problemen en het einde is echt top, vooral de laatste zin.

Zoals in het vorige boek is de kennis van het gevangeniswezen indrukwekkend. Ik zou bijna gaan denken dat Bronja Hoffschlag zelf in de gevangenis gezeten heeft, zo gedetailleer is het en ik geloof het ook gewoon.
Het boek leest heel vlot, het is minder dik van de vorige twee delen, de conversaties vloeien natuurlijk. Het verhaal zit goed in elkaar en er blijven naar mijn gevoel geen losse eindjes over.
Jammer dat het project afgelopen is, het smaakt namelijk naar meer, naar veel meer.