Mooie feelgood met diepgang

Daphne, 31 jaar, heeft een relatie met Thom maar het loopt toch niet allemaal zoals ze het zou wensen. Ze heeft een grote kinderwens maar na talrijke onderzoeken valt het zware verdict dat de kans op een spontane zwangerschap minimaal is. Daarenboven is ze haar werk en voornamelijk de irritante collega’s meer dan zat. Thom heeft echter andere plannen voor de toekomst en wanneer hij de kans aangeboden krijgt om in Kaapstad promotie te maken, grijpt hij die, zonder overleg, met beide handen aan. Daphne staat voor een moeilijke keuze maar weigert haar leven en vriendinnen hier achter te laten en besluit om een punt te zetten achter hun relatie en daarmee ook de kans op een nakende moederschap. Samen met haar vriendinnen Jens en Anne probeert ze haar leven weer op de rails te krijgen. Wanneer ze overgehaald wordt om de bloemetjes nog eens buiten te zetten, ontmoet ze de knappe en stoere bink Renko. Hij is zowat de tegenpool van Thom op alle gebied. Maar hij heeft ook een donkere kant en vecht nog tegen de demonen die al jaren zijn leven en zijn dromen domineren. Daphne is geïntrigeerd door Renko en wil hem helpen maar zijn demonen hebben ook de monsters uit haar verleden terug wakker geschud. Een helse strijd volgt waarbij nog maar de vraag is of ze beiden er heelhuids en zonder kleerscheuren uit zullen geraken.

Het verhaal wordt opgedeeld op een originele manier. Telkens wordt een titel van een hardrock band gebruikt waarbij kleine stukjes aangehaald worden uit het verleden. Aangezien Renko speelt in een band wel origineel gevonden want de songteksten verwijzen ook naar de inhoud van de volgende hoofdstukken.

We volgen Daphne doorheen het verhaal waarbij zowel de band met haar vriendinnen uitgebreid wordt toegelicht en ook hoe de relatie met Thom in elkaar steekt. Haar verleden wordt ook stapsgewijs bloot gegeven en geeft je een beeld hoe de thuissituatie met haar vader en moeder zich ontwikkeld heeft.

“Het was niet de grap over zijn woonsituatie waardoor Renko vanmorgen door het lint ging. Het was de vraag die ze daarna stelde: ‘Even serieus, denk je weleens na over de toekomst?’ Er bestaat geen snellere manier om een rockartiest uit je bed te krijgen dan de woorden ‘serieus’ en ‘toekomst’ in één zin te gebruiken.”

De schrijfstijl is heel beeldend en ook vol emoties waardoor je meegesleurd wordt in de hopeloze situaties waarin de personages belanden. Vooral de innerlijke strijd die gevoerd wordt en de impasse waar de personages zich in bevinden, zie je zo helder voor de geest. Je leeft mee en je beseft hoe diep de woede, angst en onmacht is, waar ieder afzonderlijk mee geconfronteerd wordt. Daarbij worden verschillende maatschappelijke thema’s aangekaart, zoals drugsgebruik en alcoholisme maar ook intimidatie en het manipuleren van mensen om alles naar hun hand te kunnen zetten.

Feelgood is een genre die heel breed is en altijd is het afwachten of het verhaal me zal kunnen bekoren. Dit verhaal is een heel aangename verrassing. De personages worden  uitvoerig uitgediept en karaktervol neergezet. De onderlinge verhoudingen tussen de vrienden maar ook in de families worden helder gepresenteerd. Niets van oppervlakkige gebeurtenissen of karakters, dit is een feelgood met veel diepgang, bol van uiteenlopende emoties zonder te overdrijven of melig te worden. Een plot met een aantal verrassende wendingen die heel natuurlijk en redelijk overkomen, dus ook geen toestanden die halsoverkop er tussen gewrongen zijn, maar heel doordacht zodat het plot hier en daar een venijnig addertje onder het gras heeft en de lezer efkens de ogen laat openen.

Kortom een feelgood  die het genre voor mij een positieve vibe heeft gegeven, want zo wil ik er nog wel lezen!