Knap en origineel debuut!

Rosa Schmitz heeft een vol leven achter zich maar met veel leegtes. Via een brief geadresseerd aan haar nachtverpleegster Britt, vertelt ze over haar leven, haar moeder en alle pijn en verdriet waar ze mee kampte. Ze vluchtte weg in haar kunst en probeerde zo om haar leven invulling te geven. In haar laatste maanden van haar leven heeft ze na diep overleg een testament opgemaakt. Een nalatenschap waarvan sommige levens volledig overhoop zullen worden gegooid.
Karlijn Zomers begint aan een nieuwe baan als schooldirectrice. Een job die veel van haar zal vergen maar waar ze nog meer energie in zal stoppen is in de vreemde erfenis van een voor haar onbekende vrouw. Niet alleen is ze benieuwd wie die vrouw was, maar vooral waarom zij werd gekozen als erfgename en wat ze er mee moet doen.

Het verhaal wordt grotendeels opgedeeld in 2 verhaallijnen.
Enerzijds vertelt Rosa over haar leven, hoe ze opgroeide zonder vader maar met een moeder die geen liefde kon geven. Stapsgewijs vertelt ze meer over hoe haar jeugd in elkaar stak. De vreemde band met haar moeder, die haar eerder als een noodzakelijk kwaad zag. Of was zij misschien de oorzaak van het gebrek aan genegenheid? Rosa zit met veel vragen maar krijgt nooit antwoorden. De schrijfstijl is heel puur en kwetsbaar. Rosa stelt zich volledig open in haar brieven en haar emoties gaan alle kanten op. De manier waarop het wordt verteld, lijkt als een eenrichtingsgesprek waarbij de lezer rechtstreeks geconfronteerd wordt met haar diepe innerlijke gevoelens. Toch wordt niet alles in 1 keer bloot gelegd waardoor je nieuwsgierig blijft wat er nu echt van aan is. Het gaat niet alleen over haar moeder, maar ook de angst om alleen achter te blijven, nood aan affectie en genegenheid en het grote vraagteken waar ze heel haar leven naar zoekt : wat is de impact van familiebanden op het leven en op het geluk in het algemeen?

Karlijn heeft een goed leven, is gelukkig getrouwd en bewust kinderloos. Ze staat op het punt om haar carrière een nieuwe wending te geven maar een vreemde erfenis haalt haar gestructureerde leven overhoop. Het is het begin van een zoektocht naar de onbekende vrouw en vooral wat er allemaal achter zit. Een zoektocht waar Rosa op gehoopt had en die niet alleen inzicht geeft op Rosa’s leven maar nog meer op het leven van Karlijn zelf.
De personages worden stelselmatig uitgediept maar alles op zijn tijd. Zo ervaarde Rosa het ook in het leven en zo brengt de auteur het over aan de lezer. Niets ligt vast, alles mag, er zijn geen banden dus voel je vrij. Telkens komt er een klein element boven water waardoor de zoektocht een heel andere wending neemt.
Totem is een rijk verhaal vol pijn, verdriet, eenzaamheid en hunkering naar liefde en erkenning. Centraal staat de symboliek van de kunst en dus de expressie van de gevoelens van Rosa. De familie staat daarbij centraal en door de kunst van Rosa zie je hoe ook Karlijn alles anders begint te zien en ook haar eigen leven en de verhouding met haar man, moeder en vrienden op een andere manier gaat bekijken.

Een speciale roman, eentje waarbij je onbewust gaat nadenken over het leven en de banden met de mensen om je heen. Een knap debuut!