een geheimpje dat je opvreet van de zenuwen...

Remon en Marianne zijn een koppel van middelbare leeftijd die alom gekend zijn in het dorp. Ze wonen aan de rand van het bos, op loopafstand van het strand en met een immense tuin waar heel wat dieren rondlopen. Remon zet zich in voor allerlei zaken in het dorp terwijl Marianne de kindjes opvangt van de buren want door de kinderboerderij lijkt het een klein paradijs. Op een nacht worden ze echter wakker geschud door veel commotie aan hun deur. Alle buren staan woedend op straat en betichten Remon van kindermisbruik. Hij wordt opgepakt en blijft in hechtenis in afwachting van zijn proces. Marianne ziet haar hele leven in duigen vallen. De buren beschuldigen haar van medeplichtigheid en ze wordt bedreigd waardoor ze noodgedwongen moet vluchten. Maar ze blijft haar man steunen, want in het huwelijk beloof je elkaar te steunen in goede en slechte dagen, toch? Of is er toch meer aan de hand? Wat weet ze eigenlijk over zijn verleden?

In het eerste hoofdstuk wordt al direct met de deur in huis gevallen, zowel letterlijk als figuurlijk. De toon is meteen gezet en van daaruit vernemen we verder wat er zich precies allemaal afspeelt, en misschien nog interessanter wat er vroeger allemaal gebeurd is.

Marianne vertelt haar kant van het verhaal en daarbij wordt ook het verleden boven gehaald, o.a. hoe ze Remon heeft leren kennen en de jaren dat ze samen zijn, tot op de dag van vandaag. Maar ook Remon doet af en toe zijn zegje en wat hij te vertellen heeft is ook niet mals. Ook de waarnemingen en interpretaties van Berend Jansma van de zedenpolitie geven een duidelijk beeld over de situatie, neem daar nog de verhoren en aangiftes van de buren bij, en het spel is compleet.

We krijgen dus een mooi overzicht vanuit verschillende perspectieven hoe iedereen er tegenaan kijkt en ik kan gerust zeggen dat er bij sommige invalshoeken toch wel een serieuze hoek af is. De gemoedstoestanden van de personages worden heel duidelijk overgebracht. Zowel de positieve als de negatieve kantjes komen naar boven. Marianne leren we het best kennen en stapje voor stapje neemt ze de lezer mee in haar turbulente leventje. Ook de banden en vriendschappen met de buren en haar familie worden uitgebreid uit de doeken gedaan. De emoties zijn overweldigend, rauw, soms tegenstrijdig en spatten van het boek. Zowel angst, verdriet, haat, medelijden, … een hele waaier aan gevoelens krijgen we mee waarbij we van het ene uiterste naar het andere worden gekatapulteerd. Het lijkt wel alsof je net als een balletje in de flipperkast van hot naar her wordt geschoten en je op den duur, net als de personages, volledig het noorden kwijt raakt.
Heel meeslepend want aan de ene kant voel je mee terwijl je twee bladzijden later vol afschuw verder leest. Er gebeurt veel en zeker door de terugblikken van Marianne op haar leventje met Remon, komt er nogal wat bovendrijven.
Maar geen schrik, zelfs als je denkt het hele verhaal te doorzien, dan heeft de auteur nog een verrassing in petto. Hou je maar goed vast want je zal nog van je stoel tuimelen wanneer het boek uit is. Een rollercoaster aan emoties en dat is nog zacht uitgedrukt! Zeker de mama's en papa's onder ons zullen het wel voelen. En dan de grote finale, wat een ontknoping!