Enkele losse eindjes waar ik graag meer over had willen weten

De flaptekst klonk erg interessant dus ik was erg benieuwd naar dit verhaal. Klara, ondertussen een oude, blinde vrouw, neemt haar herinneringen op, op cassettebandjes. Dit doet ze vanaf 1929. Hierbij gaat het om een geheim wat haar familie niet kent.

Het verhaal komt rustig op gang en het wisselt soms qua tijd. Dan ben je opeens weer in het heden, op het moment dat Klara haar verhaal aan de cassettebandjes toevertrouwd. Dit vond ik soms wat verwarrend.

Klara heeft een groot geheim en doet er alles aan om dit geheim verborgen te houden. Als het nazi-regime opkomt toont Klara zich erg volgzaam. Ze is ondertussen directrice van het kindertehuis waar ze werkzaam is. Om het financieel te redden moet ze overgenomen worden door de staat, maar dan komen de problemen pas. Haar vriendin en collega Susanne wil zich niet naar het nazi-regime voegen en dit zorgt voor strubbelingen.

Sommige stukken vond ik iets te ver uitgeweid en hadden wat mij betreft wel wat beknopter gemogen. Ook had ik het gevoel alsof de auteur wilde goed praten wat er met het Joodse meisje Tolla gebeurd is. Ook miste ik aan het einde eigenlijk de verhaallijn van Tolla, vooral omdat de auteur aangeeft dat ze Tolla toegevoegd heeft aan de memoires van haar oma. Dan had ik het zelf wel prettig gevonden als er toch een verhaallijn is waar je als lezer meer te weten komt hoe het Tolla vergaan is. Dit geeft mij een onbevredigend gevoel.

De personages zijn wel goed uitgewerkt en ik kon tijdens het lezen begrip opbrengen voor de beslissingen die Klara gemaakt heeft.

Echter, ondanks het onbevredigend gevoel, was het verhaal wel interessant genoeg om steeds verder te willen lezen.

Dit boek ontvingen wij van A.W. Bruna uitgevers als recensie-exemplaar. Dit beïnvloedt onze mening niet.