Lezersrecensie
Nog 27 dagen leven
Ik had dit boek al een tijdje op mijn nog te lezen lijst staan en nu zag Bryan dat het e-book ook op Kobo Plus stond. Ik had gelukkig niet veel recensieboeken meer liggen dus een ideaal moment om dit boek op te pakken. En ik kan zeggen... Ik heb er absoluut geen spijt van. Wat een mooi, invoelende Young adult waar ook volwassenen niet omheen kunnen. Een echte mustread.
Lissa is een zeventien jarige jonge meid die ongeneeslijk ziek is. Vanuit haar bed kijkt ze uit op de straten van Amsterdam. Ze wil voordat ze komt te overlijden nog een challenge doen. Vanuit haar bed leert ze Ellen kennen. Ellen is verlegen en door haar wijnvlek komt ze niet graag buiten, want ze krijgt regelmatig blikken en commentaren. Ellen besluit Lissa te helpen en er bloeit een vriendschap op.
De hoofdstukken worden afwisselend verteld vanuit Lissa en Ellen, hierdoor krijg je een goed beeld van beide personages en leer je ze goed kennen.
Het is een verhaal dat je raakt, vooral door het dubbele aan het verhaal. Maren Stoffels heeft dit boek namelijk in 27 dagen geschreven. De tijd die haar beste vriendin had nadat de artsen haar hadden opgegeven. En Lissa heeft ook nog 27 dagen na haar eerste longbloeding. Lissa wil op deze manier toch een beetje bij de club van 27 horen, want helaas zal ze die leeftijd nooit halen.
Het is een verhaal wat met veel emotie geschreven is. Niet alleen verdriet. Het verhaal is ook met veel humor geschreven. En de soms sarcastische opmerkingen van Lissa kon ik echt wel waarderen, vooral omdat ik zelf ook soms sarcastisch uit de hoek kan komen dus er zat ook wel herkenning in, al is de situatie gelukkig, voor mij, heel anders.
Ook de moeilijkere en heftige onderwerpen worden op een laagdrempelige manier besproken. Het gaat niet alleen over de dood, maar ook de problemen die Ellen ervaart door haar wijnvlek en de mooie momenten die daarop volgen. Dat het soms ook je eigen gevoel kan zijn, terwijl andere mensen je gewoon accepteren zoals je bent.
Het is een verhaal die vanaf de eerste pagina onder je huid gaat zitten, maar die je niet zomaar los laat als het boek uit is. Het boek is zeker niet alleen voor jongeren, maar ik denk dat ook heel veel volwassenen, waaronder ik, dit boek zullen verslinden.
Lissa is een zeventien jarige jonge meid die ongeneeslijk ziek is. Vanuit haar bed kijkt ze uit op de straten van Amsterdam. Ze wil voordat ze komt te overlijden nog een challenge doen. Vanuit haar bed leert ze Ellen kennen. Ellen is verlegen en door haar wijnvlek komt ze niet graag buiten, want ze krijgt regelmatig blikken en commentaren. Ellen besluit Lissa te helpen en er bloeit een vriendschap op.
De hoofdstukken worden afwisselend verteld vanuit Lissa en Ellen, hierdoor krijg je een goed beeld van beide personages en leer je ze goed kennen.
Het is een verhaal dat je raakt, vooral door het dubbele aan het verhaal. Maren Stoffels heeft dit boek namelijk in 27 dagen geschreven. De tijd die haar beste vriendin had nadat de artsen haar hadden opgegeven. En Lissa heeft ook nog 27 dagen na haar eerste longbloeding. Lissa wil op deze manier toch een beetje bij de club van 27 horen, want helaas zal ze die leeftijd nooit halen.
Het is een verhaal wat met veel emotie geschreven is. Niet alleen verdriet. Het verhaal is ook met veel humor geschreven. En de soms sarcastische opmerkingen van Lissa kon ik echt wel waarderen, vooral omdat ik zelf ook soms sarcastisch uit de hoek kan komen dus er zat ook wel herkenning in, al is de situatie gelukkig, voor mij, heel anders.
Ook de moeilijkere en heftige onderwerpen worden op een laagdrempelige manier besproken. Het gaat niet alleen over de dood, maar ook de problemen die Ellen ervaart door haar wijnvlek en de mooie momenten die daarop volgen. Dat het soms ook je eigen gevoel kan zijn, terwijl andere mensen je gewoon accepteren zoals je bent.
Het is een verhaal die vanaf de eerste pagina onder je huid gaat zitten, maar die je niet zomaar los laat als het boek uit is. Het boek is zeker niet alleen voor jongeren, maar ik denk dat ook heel veel volwassenen, waaronder ik, dit boek zullen verslinden.
1
Reageer op deze recensie
