Lezersrecensie
Verslaafd aan oxycodon
Doordat ik zelf, voordat ik ziek werd, in de apotheek heb gewerkt, hebben boeken waar medicijnen of iets dergelijks een rol spelen altijd mijn aandacht. Bryan wees me op dit boek en de korte inhoud sprak me meteen aan. Peggy stuurde ons het boek op en ik was erg nieuwsgierig. Het boek vertelt het verhaal van Peggy. Na pijn aan haar voet komt ze bij de dokter terecht en die schrijft haar uiteindelijk oxycodon voor. Dit is het begin van haar verslaving aan dit medicijn. Ze vertelt over haar verslaving en haar opname in de afkickkliniek.
Ik heb in het verleden zelf Oxycodon gebruikt, maar ben toen vrij snel overgestapt op fentanyl pleisters. Doordat ik zelf in de apotheek gewerkt heb, wist ik wat het eigenlijk voor rotzooi was en was ik altijd vrij huiverig om de pleisters te verhogen. Als ik het verhaal van Peggy lees denk ik dat dat wellicht mijn geluk geweest is. Het verhaal begint op het moment dat Peggy bijna niet meer kan lopen van de pijn. Verschillende onderzoeken wijzen in eerste instantie niets uit waardoor de arts haar alleen pijnstillers voorschrijft en op een bepaald moment zelfs aangeeft dat ze er meer van moet nemen. Dit zorgt ervoor dat ze op een gegeven moment niet meer zonder medicatie kan en er zelfs steeds meer van nodig heeft. Ze kan het medicijn zonder problemen herhalen, maar omdat ze bang is dat ze zonder komt te zitten gaat ze ook op zoek naar een dealer die haar deze kan verkopen.
Peggy neemt ons echt mee in haar opnames in de verslavingskliniek, waarbij ze eerst een crisisopname van een week heeft waarna ze een tijd weer naar huis gaat en vervolgens haar gewone opname krijgt. Hier wijdt ze uitgebreid over uit maar wel op een manier dat het verhaal interessant blijft. Wel vraag ik me af hoe ze bepaalde dingen voor elkaar gekregen heeft. Voor haar opname nam ze nog veel oxycodon in, maar je leest nergens dat ze dit ontdekt hebben of dat ze meer last had van afkickverschijnselen omdat ze in de kliniek opeens een stuk minder oxycodon krijgt. Terwijl ze van een paar milligram methadon (het middel om mee af te kicken) minder, wel veel last heeft.
Hoe uitgebreid ze het heeft over de periode in de afkickkliniek zo beknopt heeft ze het over de periode na de afkickkliniek en hier had ik graag wat meer over willen lezen. De terugvallen en de opbouw naar werk hadden wat mij betreft meer naar voren mogen komen. Want nu wordt er snel over de verschillende terugvallen heen gepraat, terwijl ik denk dat dit een wezenlijk deel is van het herstel na een verslaving. Echter ondanks dat, was het verhaal zeer interessant en denk ik dat het voor veel mensen een verhaal is wat je bewust laat worden dat een verslaving iedereen kan overkomen.
Dit boek ontvingen wij van Peggy Jansen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Ik heb in het verleden zelf Oxycodon gebruikt, maar ben toen vrij snel overgestapt op fentanyl pleisters. Doordat ik zelf in de apotheek gewerkt heb, wist ik wat het eigenlijk voor rotzooi was en was ik altijd vrij huiverig om de pleisters te verhogen. Als ik het verhaal van Peggy lees denk ik dat dat wellicht mijn geluk geweest is. Het verhaal begint op het moment dat Peggy bijna niet meer kan lopen van de pijn. Verschillende onderzoeken wijzen in eerste instantie niets uit waardoor de arts haar alleen pijnstillers voorschrijft en op een bepaald moment zelfs aangeeft dat ze er meer van moet nemen. Dit zorgt ervoor dat ze op een gegeven moment niet meer zonder medicatie kan en er zelfs steeds meer van nodig heeft. Ze kan het medicijn zonder problemen herhalen, maar omdat ze bang is dat ze zonder komt te zitten gaat ze ook op zoek naar een dealer die haar deze kan verkopen.
Peggy neemt ons echt mee in haar opnames in de verslavingskliniek, waarbij ze eerst een crisisopname van een week heeft waarna ze een tijd weer naar huis gaat en vervolgens haar gewone opname krijgt. Hier wijdt ze uitgebreid over uit maar wel op een manier dat het verhaal interessant blijft. Wel vraag ik me af hoe ze bepaalde dingen voor elkaar gekregen heeft. Voor haar opname nam ze nog veel oxycodon in, maar je leest nergens dat ze dit ontdekt hebben of dat ze meer last had van afkickverschijnselen omdat ze in de kliniek opeens een stuk minder oxycodon krijgt. Terwijl ze van een paar milligram methadon (het middel om mee af te kicken) minder, wel veel last heeft.
Hoe uitgebreid ze het heeft over de periode in de afkickkliniek zo beknopt heeft ze het over de periode na de afkickkliniek en hier had ik graag wat meer over willen lezen. De terugvallen en de opbouw naar werk hadden wat mij betreft meer naar voren mogen komen. Want nu wordt er snel over de verschillende terugvallen heen gepraat, terwijl ik denk dat dit een wezenlijk deel is van het herstel na een verslaving. Echter ondanks dat, was het verhaal zeer interessant en denk ik dat het voor veel mensen een verhaal is wat je bewust laat worden dat een verslaving iedereen kan overkomen.
Dit boek ontvingen wij van Peggy Jansen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
1
Reageer op deze recensie