Lezersrecensie
De vergeten spion
In dit derde deel van De repair club krijgt John Antink, voormalig chef van de geheime dienst, een kunstbeen op zijn tafel bij de repair club. De eigenaar van het kunstbeen is een oude man die Antink de schuld geeft van de pijn die hij al jarenlang heeft. Antink probeert te begrijpen wat er aan de hand is. Dan ontploft er echter een bom en, in de chaos die volgt, blijkt collega Alisja verdwenen.
Ze gaan op onderzoek uit, maar om te begrijpen waarom Alisja verdwenen is en Antink haar terug wil vinden, moet Antink terug naar de jaren 70, op het moment dat hij nog niet zo lang bij de geheime dienst zat.
Uiteraard kennen we een aantal personages al uit de voorgaande delen, al zou je dit deel ook goed losstaand kunnen lezen. Je mist dan geen cruciale informatie. Wel is het zo, als je dit verhaal losstaand leest, dat het lijkt alsof bepaalde personages weinig groei doormaken. Als je het als derde deel leest, zie je de groei van deze personages, zoals bijvoorbeeld bij Kenzi. Als je hem vergelijkt met de voorgaande delen is hij echt als personage gegroeid. Dit vind ik altijd het mooie bij een serie. Het voelt altijd een beetje alsof je oude vrienden opnieuw opzoekt.
Het boek heeft korte hoofdstukken die afwisselen tussen heden en verleden. Hierdoor krijg je een compleet beeld en blijft het verhaal spannend. Hierdoor moet je je gedachten wel bij het verhaal houden om de draad niet kwijt te raken.
Charles den Tex weet historische gebeurtenissen, zoals de spionagepraktijken tijdens de koude oorlog, naadloos en geloofwaardig in het verhaal te verwerken.
De schrijfstijl van Charles den Tex is beeldend en hierdoor zag ik bepaalde scènes letterlijk voor me en kon ik me goed in het verhaal inleven.
Charles den Tex heeft wederom een thriller neergezet waarbij spionage een belangrijke rol speelt en waarbij de gevolgen van gebeurtenissen doorwerken tot het heden met alle gevolgen van dien. Ik heb genoten.
Dit boek ontvingen wij van Harpercollins Holland. Dit beïnvloedt onze mening niet.
Ze gaan op onderzoek uit, maar om te begrijpen waarom Alisja verdwenen is en Antink haar terug wil vinden, moet Antink terug naar de jaren 70, op het moment dat hij nog niet zo lang bij de geheime dienst zat.
Uiteraard kennen we een aantal personages al uit de voorgaande delen, al zou je dit deel ook goed losstaand kunnen lezen. Je mist dan geen cruciale informatie. Wel is het zo, als je dit verhaal losstaand leest, dat het lijkt alsof bepaalde personages weinig groei doormaken. Als je het als derde deel leest, zie je de groei van deze personages, zoals bijvoorbeeld bij Kenzi. Als je hem vergelijkt met de voorgaande delen is hij echt als personage gegroeid. Dit vind ik altijd het mooie bij een serie. Het voelt altijd een beetje alsof je oude vrienden opnieuw opzoekt.
Het boek heeft korte hoofdstukken die afwisselen tussen heden en verleden. Hierdoor krijg je een compleet beeld en blijft het verhaal spannend. Hierdoor moet je je gedachten wel bij het verhaal houden om de draad niet kwijt te raken.
Charles den Tex weet historische gebeurtenissen, zoals de spionagepraktijken tijdens de koude oorlog, naadloos en geloofwaardig in het verhaal te verwerken.
De schrijfstijl van Charles den Tex is beeldend en hierdoor zag ik bepaalde scènes letterlijk voor me en kon ik me goed in het verhaal inleven.
Charles den Tex heeft wederom een thriller neergezet waarbij spionage een belangrijke rol speelt en waarbij de gevolgen van gebeurtenissen doorwerken tot het heden met alle gevolgen van dien. Ik heb genoten.
Dit boek ontvingen wij van Harpercollins Holland. Dit beïnvloedt onze mening niet.
1
Reageer op deze recensie
