Een intiem gesprek met Cesare

The Temptation to be Happy is de debuutroman van Lorenzo Marone, de Italiaanse advocaat koos ervoor om zijn schrijversdroom na te jagen. En met succes, in Italië het boek is een bestseller en er zijn diverse vertalingen van het boek gemaakt.

Als je terug kijkt op je leven, ben je dan tevreden met wat je ziet: heb je alle keuzes gemaakt die je eigenlijk had willen maken en wat is nou hetgene wat er werkelijk toe doet? Dit zijn de vragen die spelen bij Cesare die op zijn 77 jarige leeftijd een kijk geeft in zijn leven en denken.

Het boek leest als een intiem gesprek met iemand die aan de hand van hedendaagse gebeurtenissen terug blikt op gebeurtenissen uit zijn leven en daarbij ongezouten zijn mening geeft. In het eerste hoofdstuk bereidt hij de lezer hier op voor door aan te geven “I shouldn’t tell you this, but I’m old and I do what I like.”

Cesare woont in Napels, Italië en is een ‘grumpy old man’, daar schaamt hij zich ook niet voor. Tenslotte is het gewoon zo, hij is oud en alles kost hem moeite en daar heeft hij niet altijd zin in. Hij lijkt de afstand die hij zelf creëert door zijn houding naar iedereen ook zeer te waarderen, ze laten hem tenminste met rust. “I don't hate people, it's just that I'm too caught up with myself to attend to anyone else”. Hij leeft het leven dan ook gewoon zoals het voor zijn voeten komt, het suddert een beetje door, met het idee ‘je moet het er maar mee doen’ want klagen over het feit dat je oud bent heeft volgens hem geen zin, “there’s only one alternative and it doesn’t seem desirable to me.” Vrolijk doen lijkt hij nergens voor nodig te vinden, misschien ook omdat hij zelf niet echt redenen ziet om vrolijk te zijn. Maar nieuwe buren onderbreken deze saaie routine voor Cesare en hij wordt geprikkeld om naar zichzelf en zijn leven te kijken op een manier die hij eerder nog niet heeft gedaan. Want is dit leven zo alleen eigenlijk wel wat hij wil? Cesare vindt dat het leven hem heeft verhardt, maar heeft hij dit niet zelf veroorzaakt?

“I think life must be a woman: when it needs to point out a mistake you’ve made, it doesn’t beat around the bush.” Cesare neemt de lezer mee in zijn gedachten naar alle keuzes uit zijn leven, hij benadrukt dat hij zijn dromen nooit heeft waargemaakt, dat hij misschien nooit echt dromen had, en hij vertelt over alle dingen waar hij spijt van heeft in zijn leven. Het boek haalt veel kracht uit de humor die gebruikt wordt en de kleurrijke taal om onderwerpen te behandelen die toch ook onderwerpen zijn waar men vaak niet over praat, zoals seksualiteit op oudere leeftijd, mishandeling en buitenechtelijke relaties, en dit wordt gebracht met openheid en eerlijkheid. Ook de manier waarop Cesare geplaatst wordt in het verhaal (vaak met zijn uitspraken) om discussie op gang te brengen, of misschien om de lezers aan het denken te zetten over hoe de lezer er over denkt met een stukje bewustwording. In deze verhalen en beschrijvingen schuilen dan ook veel diepere filosofische ideeën, door de levenslessen waar Cesare achter komt die hij blijkt te hebben geleerd. “I watch my grandson amusing himself with some kind of dragon and I smile. Basically we're the same, the two of us, with no responsibility and nothing to do but play. Federico plays with dragons; I play with Rossana and some other trifles. Only one thing divides us: he still has a life ahead of him, and thousand plans; I just have a few years, and many regrets.”

Het boek is opgedeeld in verschillende hoofdstukken, sommige wat korter dan de anderen. Het leest makkelijk, maar is geen boek waarbij je echt gegrepen wordt door de dringende noodzaak om verder te lezen. Verwacht daarom geen plot met een grote drijvende dracht, maar geniet van de zinnen en de verwijzingen naar het leven in deze heerlijke feelgood-roman.