(John Green's) Will Grayson, Tiny, (David Levithan's) will grayson

Het boek ‘Will Grayson, will grayson’ is een samenwerking tussen John Green en David Levithan. Beide auteurs zijn bekend in het YA-genre en beide staan bekend om het creëren van herkenbare personages die vele mensen aanspreken vanwege de diverse verhaallijnen en problemen waar de personages mee in aanraking komen.

Zoals de titel al doet vermoeden gaat dit verhaal over twee jongens die allebei Will Grayson heten; de ene Will Grayson, ontmoet de andere Will Grayson geheel toevallig. Het zijn twee vreemden waarvan de paden toevalligerwijs kruisen. Hebben verschillende achtergronden, wonen in verschillende leefomgevingen. Sinds die ene ontmoeting overlappen hun levens deels en komen ze allebei op nieuwe paden terecht. Vriendschap is een belangrijk onderdeel in dit verhaal, met name omdat hun levens een bepaald persoon delen die een belangrijke rol speelt voor beide Will Graysons.

Een ander zeer belangrijk personage in het verhaal is dan ook Tiny Cooper; Groots in persoonlijkheid en als persoon zelf. Tiny is een over-the-top, extroverte persoonlijkheid die open en eerlijk is over zijn homoseksualiteit, en heerlijk flamboyant is. De ene Will Grayson is een vrolijke, aardige jongen die al jaren beste vrienden is met Tiny Cooper. De andere Will Grayson is zachtaardig, terughoudend, lijkt onzeker over zijn eigen identiteit en seksualiteit en is depressief; voor hem wordt Tiny Cooper een nieuwe vriend.
Waar sommigen Tiny Cooper misschien een overdreven stereotypisch karakter vinden, vinden anderen Tiny Cooper wel geloofwaardig en worden sommige lezers enthousiast van de openheid en het levensenthousiastme van Tiny, hier ben ik in ieder geval een van. Het feit dat Tiny zijn leven wil bezingen in een musical vind ik juist een enorm leuk gekozen platform om taboes te doorbreken.

De samenwerking tussen beide auteurs is duidelijk terug te zien in de hoofdstukken die zijn opgedeeld en de vormgeving en schrijfstijlen die daarbij zijn gebruikt. Beide auteurs schreven één Will Grayson. De schrijfstijl van John Green vind ik persoonlijk prettiger, onder andere vanwege zijn (soms wat minder subtiele, maar vaak toch) subtiele gebruik van humor. Voordeel van de verdeling is wel dat de verschillende perspectieven van beide Will Graysons makkelijk te onderscheiden zijn, daardoor is de ontwikkeling van beide Will Graysons ook makkelijk te volgen.

De onderwerpen die worden aangesneden zijn fijn in het verhaal verweven zonder oordeel te vestigen. Zo wordt homoseksualiteit uitvoerig besproken en worden ook verschillende personages getoond die allen hun eigen leven op hun eigen manier leven. Ook worden mentale kwesties zoals depressiviteit behandeld in het verhaal op een hoopvolle manier.

Waar het einde van het verhaal misschien thematisch wel past bij het theatrale aspect van de musical en Tiny, vind ik het persoonlijk minder geslaagd en het minst succesvolle aspect van de samenwerking. De boventoon van deze samenwerking blijft vooral vriendschap en het belang van respect hebben voor elkaar, maar ook jezelf.