Lezersrecensie
Een ontroerend boek over het omgaan met verlies, met een belangrijke rol voor AI
In ‘Duizend stukjes overal’ gaat het over de 12-jarige Mijs. Haar broer Joes is een jaar geleden overleden en die ingrijpende gebeurtenis draagt ze nog elke dag met zich mee. Van haar therapeut heeft ze iets gekregen om haar te helpen met de verwerking: met AI is een computersimulatie van haar broer gemaakt, gevoed met input van haar ouders en data uit zijn social media-accounts. Mijs wil in eerste instantie niks van Computer-Joes weten. Terwijl haar ouders en haar therapeut Mijs proberen te helpen, vindt ze juist steun in haar eigen omgeving. De beste vriend van Joes, Bowie, zoekt contact met haar. En ook op school krijgt ze houvast uit onverwachte hoek.
‘Duizend stukjes overal’ is een verhaal over omgaan met verlies. In het verhaal zitten verschillende lagen die een mooi aanknopingspunt zijn om verder over te praten. Niet alleen voor kinderen, maar ook voor volwassenen kan dit boek tot mooie gesprekken leiden. Het was ontroerend om te zien hoe de verschillende personages met het verlies omgingen. Het boek laat zien dat in rouw voor iedereen anders is en dat verlies niet op eenduidige wijze te verwerken is. En dat je andere mensen nodig hebt om met verlies om te kunnen gaan: mensen met wie je kunt praten, herinneringen kunt delen, bij wie je je comfortabel genoeg voelt om emoties bij te uiten of mensen met wie je juist nieuwe ervaringen kunt opdoen.
Geschreven in mooie maar toegankelijke taal. Met veel korte zinnen, die je meenemen in de emoties en de overpeinzingen van Mijs.
“Het is raar.
Ze had nooit een foto van hem, en zeker niet op haar nachtkastje.
Nooit droomde ze over hem.
Nu hij dood is, is hij er meer dan toen hij leefde.
Het is écht raar.”
Er zit ook een hele interessante verhaallijn in over het gebruik van AI. Mijs worstelt met haar houding tegenover Computer-Joes: hij ziet eruit als haar broer en heeft een aantal van zijn herinneringen. Maar het is Joes niet. Hij is gevoed met bekende informatie en daardoor kent het programma dus niet alles van Joes. Het computerprogramma weet niet zijn diepste geheimen, zijn emoties en de dingen die hij met anderen deelde. De verhaallijn biedt kansen om verder uitgediept te worden door een gesprek aan te gaan en te praten over de toekomst van AI: is het mogelijk om van iemand een computerkloon te maken? Wat is het verschil tussen levend en levensecht? Kan AI helpen bij rouw en verlies?
‘Duizend stukjes overal’ is een ontroerend boek, wat op momenten ook verrassend geestig is – vooral door de gedachtegang van Mijs en de manier waarop zij zich verzet tegen sommige mensen in haar omgeving. Deze gedachten geven wat lucht aan het boek, zonder dat het afbreuk doet aan de mooie boodschap.
‘Duizend stukjes overal’ is een verhaal over omgaan met verlies. In het verhaal zitten verschillende lagen die een mooi aanknopingspunt zijn om verder over te praten. Niet alleen voor kinderen, maar ook voor volwassenen kan dit boek tot mooie gesprekken leiden. Het was ontroerend om te zien hoe de verschillende personages met het verlies omgingen. Het boek laat zien dat in rouw voor iedereen anders is en dat verlies niet op eenduidige wijze te verwerken is. En dat je andere mensen nodig hebt om met verlies om te kunnen gaan: mensen met wie je kunt praten, herinneringen kunt delen, bij wie je je comfortabel genoeg voelt om emoties bij te uiten of mensen met wie je juist nieuwe ervaringen kunt opdoen.
Geschreven in mooie maar toegankelijke taal. Met veel korte zinnen, die je meenemen in de emoties en de overpeinzingen van Mijs.
“Het is raar.
Ze had nooit een foto van hem, en zeker niet op haar nachtkastje.
Nooit droomde ze over hem.
Nu hij dood is, is hij er meer dan toen hij leefde.
Het is écht raar.”
Er zit ook een hele interessante verhaallijn in over het gebruik van AI. Mijs worstelt met haar houding tegenover Computer-Joes: hij ziet eruit als haar broer en heeft een aantal van zijn herinneringen. Maar het is Joes niet. Hij is gevoed met bekende informatie en daardoor kent het programma dus niet alles van Joes. Het computerprogramma weet niet zijn diepste geheimen, zijn emoties en de dingen die hij met anderen deelde. De verhaallijn biedt kansen om verder uitgediept te worden door een gesprek aan te gaan en te praten over de toekomst van AI: is het mogelijk om van iemand een computerkloon te maken? Wat is het verschil tussen levend en levensecht? Kan AI helpen bij rouw en verlies?
‘Duizend stukjes overal’ is een ontroerend boek, wat op momenten ook verrassend geestig is – vooral door de gedachtegang van Mijs en de manier waarop zij zich verzet tegen sommige mensen in haar omgeving. Deze gedachten geven wat lucht aan het boek, zonder dat het afbreuk doet aan de mooie boodschap.
1
Reageer op deze recensie
