Lezersrecensie
liefde kent vele vormen..ontroerend
En ik deed het boek dicht en sloeg een zucht, prachtig boek over vriendschap, opgroeien, vergeven en loslaten. Het verhaal speelt zich af in de jaren zestig te Brighton, Brighton waar de auteur zelf haar tienerjaren heeft doorgebracht. Over Dottie en Mary de twee hoofdpersonages van het verhaal schreef de auteur nog twee andere boeken. Buiten schrijfster is Taylor ook zangeres en cabartier. In het nawoord vraagt de auteur of je als lezer Dottie en Mary in je hart sluit en daar antwoord ik volmondig ja op!
*Jaren zestig - Brighton: als Dottie en Mary acht jaar zijn, krijgen ze een mooie vriendschap, vanaf de eerste ontmoeting zijn ze onafscheidelijk. Beide zeer verschillend, de knappe Mary die als een engel en durfal door het leven gaat en Dottie onzeker en mollig. Beide water en vuur, toch kan de één niet zonder de ander. Ze dromen over hun toekomst, Dottie een huisje, tuintje man en kindje en Mary een toekomst als kunstenares in het mondaine Parijs. Ze laten de kinderjaren achter zich en ontwikkelen zich tot 17-jarige met elk hun verliefdheid, toch zal deze verliefdheid hun vriendschap op de proef stellen, is hun vriendschap tegen verraad bestand?
De eerste bladzijde leunt de schrijfwijze dicht tegen het genre YA, toch hoe verder je leest hoe meer de auteur je meeneemt in een verhaal van pijn en ontrouw, verdriet en vergeving. Bijna elk deel eindigt met een stukje dagboek (mooie layout) van Mary daar houdt de auteur zich echt vast aan de leeftijd van Mary. Door heel het boek groei je mee met de beide meisjes. Taylor zet hier twee personages neer met een eigen karakter die naarmate de tijd zich ontwikkelen, maar ook de bijpersonages worden hier niet vergeten, uniek in hun eigenheid. Humor sijpelt doorheen het verhaal wat het geheel wat lichter maakt, een aangename afwisseling van beeldende beschrijvingen en dialogen. Bovenop blijft de auteur trouw aan de tijdsgeest, de jaren zestig, de muziek, ook de levensvisie! Een aanrader van jewelste, zet de zakdoeken maar al klaar!
*Jaren zestig - Brighton: als Dottie en Mary acht jaar zijn, krijgen ze een mooie vriendschap, vanaf de eerste ontmoeting zijn ze onafscheidelijk. Beide zeer verschillend, de knappe Mary die als een engel en durfal door het leven gaat en Dottie onzeker en mollig. Beide water en vuur, toch kan de één niet zonder de ander. Ze dromen over hun toekomst, Dottie een huisje, tuintje man en kindje en Mary een toekomst als kunstenares in het mondaine Parijs. Ze laten de kinderjaren achter zich en ontwikkelen zich tot 17-jarige met elk hun verliefdheid, toch zal deze verliefdheid hun vriendschap op de proef stellen, is hun vriendschap tegen verraad bestand?
De eerste bladzijde leunt de schrijfwijze dicht tegen het genre YA, toch hoe verder je leest hoe meer de auteur je meeneemt in een verhaal van pijn en ontrouw, verdriet en vergeving. Bijna elk deel eindigt met een stukje dagboek (mooie layout) van Mary daar houdt de auteur zich echt vast aan de leeftijd van Mary. Door heel het boek groei je mee met de beide meisjes. Taylor zet hier twee personages neer met een eigen karakter die naarmate de tijd zich ontwikkelen, maar ook de bijpersonages worden hier niet vergeten, uniek in hun eigenheid. Humor sijpelt doorheen het verhaal wat het geheel wat lichter maakt, een aangename afwisseling van beeldende beschrijvingen en dialogen. Bovenop blijft de auteur trouw aan de tijdsgeest, de jaren zestig, de muziek, ook de levensvisie! Een aanrader van jewelste, zet de zakdoeken maar al klaar!
1
Reageer op deze recensie
