Een King voor een groot lezerspubliek!

Stephen King (1947) is natuurlijk de koning in het genre horror- en sciencefictionverhalen en thrillers. Zijn boeken vinden we vooral terug op de lijst bestsellers en heel wat verhalen zijn verfilmd. Het boek later wordt omschreven als een krachtig, spookachtig verhaal met een ondertoon van de klassieker It.

*De 6-jarige Jamie heeft een bijzondere gave, hij ziet dode mensen. Een gave waar hij mee is geboren en die zijn moeder, literaire agent verborgen houdt voor de buitenwereld. Er is één regel die hij heeft samen met zijn moeder “nooit tegen iemand zeggen dat je doden kan zien”. Samen met zijn moeder leven ze een welgesteld leven, ze hebben niemand nodig en ogen op het eerste zich gelukkig. Wanneer ze zich door een financiële crisis worstelen valt het grootste inkomen van moeder weg. De auteur Regis Thomas sterft en dan doet moeder en haar geliefde rechercheur Elizabeth (Liz) Dutton beroep op Jamie. Toch blijf het hier niet bij wanneer rechercheur Liz terug beroep doet op Jamie en hem betrekt bij een onderzoek op een moordenaar starten de eerste barsten, want deze geest is niet van plan om zomaar te vertrekken naar de andere kant. Deze geest nestelt zich in het leven van Jamie.

Vanaf de start van het verhaal dat tevens verteld wordt door het hoofdpersonage Jamie voel je als lezer al dat het een rauw geschreven verhaal is.

“Soms is de waarheid echt klote.”

En deze taal blijft Jamie doorheen het verhaal gebruiken, rauw en eerlijk, onbevreesd. Je kan het verhaal in twee helften verdelen, de eerste helft is vooral een voorstelling van de moeder-zoon relatie en hoe Jamie is opgegroeid tot een jongen die zijn gave probeert te aanvaarden. In de tweede helft neemt het verhaal een zijsprong naar het genre horror en helt het met momenten over naar het genre thriller, het verhaal komt dan pas op dreef. Sarcasme en humor en dit met momenten door woordspelingen maken het geheel wat luchtig en lees je met een lach op je gezicht.

“Daar staat mijn moeder op me te wachten en ze ziet zo wit als een glas melk. Magere melk.”

Ook de actuele thema’s zoals black lives matter gaat King niet uit de weg en bepaalt de tijdsgeest van het verhaal. Misschien had ik persoonlijk het einde anders gezien en was ik aan het wachten op een bepaalde wending in het verhaal en bleef ik hier wat op mijn honger zitten. Toch zullen veel lezers zeker hun gading vinden in deze King waar horror en thriller hand in hand gaan. Een verhaal dat zeker verfilmd kan worden, wie weet?