Ondergedompeld in een bad vol verdriet

Philip Claudel (1962) Franse auteur van een aantal bestsellers, in 1999 bracht hij zijn debuut “Meuse l’oubli” uit, in 2006 werd het verhaal alsnog bij ons uitgegeven onder de titel “rivier van vergetelheid”.

*Een man heeft een enorme grote liefde voor zijn vriendin Paule, haar vormen, lippen, glimlach alles betovert hem, een overvloed van liefde spoelt er heen en weer tussen beide. Dan sterft de mooie Paule, de man wordt ondergedompeld in een bad van verdriet, woede, zijn wereld staat stil. In zijn woede en pijn maait hij alles om zich heen weg. Hij probeert haar te haten, herinneringen op te halen en haar te voelen. Hij stapt in zijn auto en vlucht weg voor zijn verdriet, tot hij in het stadje Fidel terecht komt, aan de Maas in de Belgische Ardennen. Langzaam aan begint hij deel uit te maken van deze eenzame plaats, vasthoudend aan zijn herinneringen.

Lyrisch word je als lezer als je de prachtige lang zinnen leest van Claudel, met een zwier en een ketting van woorden brengt de auteur het verdriet van het personage naar voor, het spartelen van zijn herinneringen worden in prachtige soms rauwe metaforen uitgedrukt.

Ik leefde in de onmetelijke liefde van Paule alsof het een land was. Ik dacht aan romans.

Toen ging Paule dood.

Het landschap bood ruimte voor moordpartijen. Ik ontdekte hoe weinig ruimte er is tussen genade en leegte.

Geen enkel woord is hier overbodig in dit debuut, elk woord staat op zijn plek. Rouw, aanvaarding van verdriet maar ook relatie moeder-zoon komt voorbij, de beschrijvingen van het dorp daarmee zet de auteur een stempel op de eenzaamheid van het hoofdpersonage, het decor met de stromende Maas op de achtergrond geeft het geheel een melancholische ondertoon. Verwacht geen luchtig onderwerp of een snel tussendoortje, dit is een boek om te lezen en te herlezen.