Koele afstand, diepe indruk: een verhaal dat blijft hangen

Ik koos voor Huize Zwaan op uitnodiging van Hebban, deels omdat ik lang heb gewerkt in een Chinees bedrijf en regelmatig langere tijd in China doorbracht. Ik was nieuwsgierig naar het leven van vrouwelijke collega’s thuis. Het viel me op hoe terughoudend ze zijn om persoonlijke emoties, angsten of politieke meningen te delen, terwijl ze enthousiast vertellen over eten, mode of kleine geneugten. Die ervaring maakte dat ik extra nieuwsgierig was naar de subtiliteiten in Zhang Yuerans verhaal.
Huize Zwaan vertelt over mensen en families die hun plek zoeken in een samenleving vol regels en tradities. Zhang Yueran schrijft in een koele, ingetogen stijl, waarin emoties vaak verborgen blijven en keuzes zwaar wegen. Die afstandelijkheid prikkelt de fantasie en maakt het verhaal gelaagd, al duurde het even voordat ik echt in het verhaal kwam. De objectieve schrijfstijl liet bijvoorbeeld pas laat doorhebben dat er een ontvoering plaatsvindt, en tegen het einde worden emoties sterker gedeeld door een hoofdpersoon, wat het lezen extra prettig maakte.
Wat me ook opviel, is het vraagstuk van kiezen voor jezelf versus je opofferen voor familie. Dat herkende ik uit mijn werkervaring met vrouwelijke Chinese collega’s: de druk om voor ouders te zorgen en tegelijkertijd te kiezen voor je eigen toekomst. Zhang Yueran weet deze innerlijke strijd subtiel en realistisch weer te geven.
Het boek gaat over sociale conventies, vervreemding en de zoektocht van vrouwen naar hun eigen stem en vrijheid. De koele sfeer, de symboliek en de zorgvuldig uitgewerkte personages maken het verhaal rijk en gelaagd, ook al blijf je soms op afstand van hun emoties.
Huize Zwaan is geen warm en meeslepend familieverhaal, maar een scherpzinnige, ingetogen roman die nog lang blijft hangen. Voor wie geïnteresseerd is in identiteit, sociale dynamiek en de subtiele manier waarop emoties in een andere cultuur worden geleefd, is dit een bijzonder boeiend boek.