Goed, maar deprimerend.

Het is een knap geschreven boek. Als je het verhaal leest zit je ook echt in het verhaal.
Ik zie alles voor me en vind het verschrikkelijk!
In het begin lijkt het alsof Hans Sievez zich afkeert van de extremen in het geloof. Je hebt medelijden met hem, als hij nog thuis woont, als kleine jongen. Met Hans en zijn moeder. Omdat zijn vader, extreem gelovig, niet een leuke man is.
Als hij vertrekt, zijn eigen leven opbouwt, ook nog met de liefde van zijn leven, denk je dat hij het goed voor elkaar heeft. Maar op de een of andere manier gaat het toch mis (in mijn ogen).
Hij gaat meer op zijn vader lijken - het contact met zijn gezinsleden wordt minder - kortom ze worden er niet gelukkiger op.
Al die zware gedachten... ik werd er ook niet vrolijk van.
Maar goed geschreven is het wel.