aangrijpend

In mei 2017 ontmoet schrijver Frank Krake na een lezing een vitale oude heer. Het klikt tussen hen en deze inmiddels 94-jarige Wim Aloserij vertelt hem over zijn – tot nu toe niet vertelde - bizarre oorlogsverleden. Bijna een jaar later heeft Krake zijn verhaal opgetekend in ‘de laatste getuige’. Het boek gaat deels over zijn jeugd in Amsterdam met een gewelddadige stiefvader, maar meer over de tijd die hij beleefde tijdens de 2e Wereldoorlog. In eerste instantie is er niet zoveel aan de hand, hij werkt bij de buurman als slagersknecht tot hij in februari 1943 wordt opgeroepen voor de verplichte Arbeitseinsatz. Hij is dan 19 jaar en wordt naar het Duitse Braunschweig gebracht, waar hij moet werken als metaalbewerker. Hier blijft hij niet lang, want een aantal maanden later vlucht hij al liggend op de dak van een trein terug naar Nederland. Daar duikt hij onder, maar bij een razzia wordt hij opgepakt en naar kamp Amersfoort gebracht. Na enige tijd wordt hij op transport gezet naar kamp Neuengamme en vervolgens naar buitenkamp Husum. De leefomstandigheden zijn erbarmelijk en Wim Aloserij raakt volledig uitgeput. De zware arbeid wordt bijna zijn dood. Net op tijd wordt hij weer tewerkgesteld in Neuengamme. De arbeid die hij hier verricht is wel lichter, maar de situatie is nog steeds rampzalig in het kamp. Velen overlijden door uitputting of honger of door de zware mishandelingen. Als de oorlog bijna op zijn eind is, wordt het kamp ontruimd en de weinige nog levende gevangenen worden in stampvolle goederenwagons naar Lubeck gereden om overgezet te worden in grote schepen. Deze schepen, propvol met concentratiekamp slachtoffers, worden door de geallieerden gebombardeerd en als door een wonder overleeft Wim als een van de weinigen deze scheepsramp. Hij komt weer thuis, de verschrikkingen laat hij met behulp van de liefde van Miepen het geloof als Jehova’s getuige achter zich. Wat opvalt is dat Wim een slimme jongen is die als een kameleon zich aanpast aan de situatie en hij heeft oog voor de medemens. Geregeld deelt hij zijn weinige rantsoen met medegevangenen. Daarnaast is het een vredelievende man. Het boek wordt geïllustreerd met foto’s en tekeningen.