gruwelijk misdadig

Sterre Carron is zo’n schrijfster die gemiddeld twee boeken per jaar schrijft en waarbij je dan denkt: Kan dat wat zijn? Nou zeker wel! In oktober 2025 ontving ze de MAX Gouden Vleermuis Oeuvre Award. Ze is een begenadigd misdaadauteur die met haar serie van tweeëntwintig boeken over en met Rani Diaz steeds spannender thrillers schreef. Op enig moment nam ze (misschien tijdelijk) afscheid van dit personage om zich te storten op een andere sterke dame, namelijk Erin den Donder. In Sterf maakten we kennis met haar, maar in “Dodencel” leren we haar, en haar team, pas echt goed kennen. Het verhaal is duister, soms gruwelijk en onvoorspelbaar. Dit keer proberen ze de dader te vinden die geobsedeerd is door de Egyptische mythologie en de slachtoffers tentoonstelt met het gezicht bedekt met een gipsmasker, en armen van een ander naast zich, zorgvuldig geëtaleerd. Maar dat is niet het enige, er wordt een meisje vermist en er wordt weer een slachtoffer gevonden. Dan krijgen we een stukje geschiedenis over Rwanda. In 1994 woedde er een verschrikkelijke strijd tussen de Tutsi’s en de Hutu’s. De Tutsi’s werden op beestachtige wijze vermoord. We krijgen het verslag hiervan uit eerste hand, een overlevende die vertelt over de jacht die er op hem en zijn familie wordt gemaakt.
Deze drie verhaallijnen komen roulerend voorbij in korte hoofstukken. Elk hoofdstuk begint met of Erin, of Rumi of Rwanda. Ogenschijnlijk lijken ze niets met elkaar te maken te hebben, maar laat het maar aan Sterre over om ze te laten samenkomen in een geweldige apotheose. Met Erin den Donder heeft Rani Diaz een waardige vervanger gekregen. Ik kijk uit naar het volgende boek met haar en haar team.