wat heeft een wolf met stripfiguren Suske en Wiske te maken

Voor de leesclub van de boekenreizigers kregen we ‘De grote boze wolf’ geschreven door Bjorn van den Eynde aangeboden. Aangezien dit het derde deel omtrent de jonge, Vlaamse rechercheur Marjolein De Vriese en haar Waalse collega Nathan Durnez is, las ik eerst deel 1 de engelenmoord en deel 2 stoute kleine piranha. Hierdoor zat ik helemaal in het verhaal en kon de verwijzingen naar deze eerdere delen heel goed plaatsen. Toch is het niet noodzakelijk, want ‘de grote boze wolf’ is ook heel goed los te lezen.
In Luik verdwijnt een meisje van zes. Wat later wordt ze teruggevonden, met diepe snijwonden en verkleed als stripheldin Wiske. De dader heeft beloofd dat het niet bij één slachtoffer zal blijven. Geen Wiske zonder Suske...De pers, maar vooral de politiek zet vanaf het begin van het onderzoek Marjolein en Nathan onder enorme druk. Eigenlijk is het wat te veel voor hen, aangezien ze behoorlijk met zichzelf in de knoop zitten, hun vaders zijn met elkaar verweven op een niet prettige manier. Toch moeten ze door want elk moment kan er weer een kind verdwijnen, meegenomen door de Wolf. Met gevaar voor eigen leven proberen ze de kinderen te redden en de Wolf te pakken.
Door de vele korte hoofdstukken vlieg je door het boek. De spanning wordt langzaam opgebouwd en de plot zit goed in elkaar. Het is lang onduidelijk wie de dader – de Wolf – is, en de ontknoping is verrassend. Het verhaal is bewust ‘heel Belgisch’ geschreven. En dat merk je zeker aan de interactie tussen de ene rechercheur uit Vlaanderen en de andere uit Wallonië. Er zijn vele verwijzingen naar politieke en historische gebeurtenissen, maar ook de stripfiguren komen uit België. Als Nederlandse begreep ik niet alle referenties, maar voor de thriller an sich maakte mij dat niet uit. De vertelling is er niet minder spannend om.