Het Londen-meisje

Het Londen-meisje is het vervolg op De meisjes van de katoenfabriek.
Het eerste deel van deze romanreeks beviel me goed. Dat deel vertelt het verhaal van Hilda’s harde leven in de katoenfabriek. Dit tweede deel vertelt over haar dochter Greta.

Greta droomt ervan om beroemd te worden en wil absoluut niet worden zoals haar moeder. Zij wil haar leven niet zo doorbrengen, werkend in de katoenfabriek en levend in een volksbuurt in een klein huisje. Maar ja, wat dan wel. Er is geen rijke man om mee te trouwen, er is geen eigen plekje om te wonen, kortom geen uitzicht op een andere toekomst. Uiteindelijk gaat Greta met haar vriendin Ali naar Stockholm. Ze hoopt dat het leven in Stockholm de opstap is naar een leven in Londen waar ze zangeres kan worden zoals Ella Fitzgerald.

‘De mist trok op. Greta keek haar ogen uit. Geen kapotte winkelruiten. Geen ingestorte winkelpaleizen. Geen gestripte huizen, kapotgeslagen deurramen of afbladderende, gekleurde pijlen op de muren die de weg wezen naar schuilkelders.’

Het verhaal speelt zich af na de verschillende oorlogen die in Finland hebben afgespeeld; de Finse burgeroorlog, de Winteroorlog, de Tweede Wereldoorlog en de Lapland-oorlog. Susanna Alakoski vertelt in de voorgeschiedenis kort wat er in het eerste deel van de reeks gebeurde en dus ook wanneer het zich afspeelde. Daarmee is dit tweede deel goed te lezen wanneer je het eerste deel niet gelezen hebt. Ik vind dat je echt wat mist, een bepaalde diepgang en begrip voor Hilda en haar manier van leven, wanneer je De meisjes van de katoenfabriek niet gelezen hebt.
Je leest over Greta en haar belevenissen en de belevenissen van haar broer Jonni, die ook niet in Finland blijft maar in Zweden een cursus gaat volgen om te leren over de vakbond. Daarmee kan hij promotie maken en meer geld verdienen. Maar ook de belevenissen van haar moeder Hilda en haar vriendin Hilli komen aan bod. De hoofdstukken worden afgewisseld met brieven die Greta, Jonnie en Hilli namens Hilda schrijven. Dat houdt het verhaal levendig en het verbindt de gebeurtenissen met elkaar.

Het stuk over Jonni en de vakbond was voor mij net wat te lang. De vakbond is in Zweden erg belangrijk en speelt in Zweden een grotere rol dan in Nederland.
Aan de andere kant komen er stukken in voor die ik wel heel erg leuk vind, zo wist ik wel dat er vroeger in Zweden, net als nu nog steeds in het Verenigd Koninkrijk, links werd gereden. Het is leuk om te lezen hoe Greta dat ervaart. In Finland reden ze blijkbaar niet links.

Ook in dit boek staat het gewone leven centraal, dat maakt dit boek ook weer zo sterk. Het Londen-meisje is een verhaal dat wat meer heen en weer springt tussen de verschillende personages en dat maakt dat bepaalde stukken je meer aanspreken dan andere. Je leest sommige hoodstukken net wat sneller en minder aandachtig omdat je wil weten hoe het verhaal van hete andere personage verdergaat. Dat is anders dan in het eerste deel waar Hilda duidelijk het hoofdpersonage is. Het verhaal is daarom naar mijn mening meer één geheel.
Wat ik heel bijzonder vind is dat Susanna Alakoski uitgaat van centrale gebeurtenissen uit haar eigen familiegeschiedenis, maar zichzelf toestaat om daarover vrijuit te fantaseren. De serie gaat over haar oma en deze keer schrijft ze het verhaal van haar eigen moeder.

‘Er zijn veel feiten, scènes en fragmenten uit de geschiedenis en de literatuur die een inspiratiebron voor het verhaal zijn geweest, maar die vervolgens in nieuwe gedaanten en vormen in de tekst terecht zijn gekomen.
Het is niet de bedoeling geweest om een waarheidsgetrouw beeld te geven van het een óf het ander, wel om het dagelijks leven van de eenvoudige, werkende mens te schetsen, zijn dromen over een beter leven, en om de vrouwen- en de textielgeschiedenis te beschrijven.‘

Daar is ze in geslaagd. Daarom geef ik 4 sterren voor Het Londen-meisje.