Dualtimeroman met SIS-agent in de hoofdrol

Na 'Het kersenspoor' wilde Sarah Steele graag een verhaal schrijven dat daarbij paste. Dat werd deze roman, waarin het levensgevaarlijke werk van de onmisbare en waardevolle agenten van de Britse geheime dienst, de SIS/MI6 (Secret Intelligence Service/Military Intelligence, Section 6) - spionnen die informatie vergaarden bij de tegenstander en codes en vijandelijke signalen braken - betekenis krijgt.

De levens van Colette en Amy vertonen diverse raakvlakken, zowel op het gebied van muziek als verlies. Het geeft een gevoel van verbondenheid tussen beide vrouwen, die elkaar nooit hebben leren kennen. De wisseling tussen de verhaallijnen zorgt ervoor dat het verleden stukje bij beetje wordt blootgelegd, waardoor je uitziet naar het moment dat alles is ontrafeld.

Hoewel de inhoud van dit boek op zich boeiend is, vond ik de uitwerking ervan jammer genoeg wat minder. Het verhaal komt moeizaam op gang en de tamelijk beschrijvende en (te) gedetailleerde schrijfwijze schept afstand. Ook is het soms verwarrend door het gebruik van termen of verwijzingen naar namen/benamingen die je niet altijd kunt plaatsen en/of worden uitgelegd. Daardoor is het af en toe moeilijk te volgen en leest het niet zo vloeiend.

'De vergeten spionne' is een bij tijd en wijle spannende dualtimeroman waarin veroordeling en eenzaamheid voelbaar zijn - de prijs die geheim agenten tijdens de oorlog betaalden voor het verkrijgen van essentiële informatie bij de vijand, waarmee ze vele mensenlevens wisten te redden. Een boek over moed, hoop, liefde en het verlangen naar een betere wereld, die me helaas niet zo mee wist te voeren als de eerder verschenen titel.