Een boeiend stukje Franse geschiedenis

Vrijheid, gelijkheid en broederschap: het motto van de Franse Revolutie. Maar in feite brachten de revolutionairen deze leus niet in praktijk. Zij deden immers niet veel anders dan de onderdrukkende despoten. Wie niet aan hun kant stond, werd als verrader bestempeld en moest het ontgelden. Kerken werden in beslag genomen, het christelijk geloof verboden en gebouwen geplunderd en afgebrand. Te midden van deze vurige strijd speelt deze roman zich af.

Het boek - waar ik even in moest komen vanwege de vele Franse namen - neemt je mee naar de 18e-eeuwse Provence met haar paarse lavendelvelden, waar Gilles en Marie-Caroline elkaar ontmoeten. De wijze van hun kennismaking (en het steeds teruggrijpen daarop) vond ik wat flauw en geforceerd, maar de verdere ontwikkeling van hun relatie, en met name het verhaal, maakte veel goed.

Gilles’ innerlijke strijd - waarbij hij heen en weer geslingerd wordt tussen zijn vaste overtuiging dat er (politieke) verandering nodig is en zijn gevoelens voor Marie-Caroline - wordt treffend en realistisch weergegeven. Door te staan voor haar standpunten en te doen wat zij juist acht, riskeert de onafhankelijke Marie-Caroline enerzijds de veiligheid van zichzelf en haar familie, anderzijds getuigt het van haar moed en geloof.

De broeierige spanning tussen de royalisten en revolutionairen is vanaf het begin voelbaar en de druk wordt verder opgevoerd naarmate het verhaal vordert. De revolutie resulteerde in een verscheurd land en vijandschap, zelfs tussen familieleden en vrienden, waarbij mensen gedwongen werden partij te kiezen. ‘Het geheim van de lavendel’ laat de gevolgen zien van de enorme polarisatie en tevens dat met geweld opgelegde ‘vrijheid’ geen echte vrijheid is. Maar het toont ook dat liefde alles kan overwinnen. Een boeiend stukje Franse geschiedenis.