Het universum laat je er voor werken

Arthur en Ben maken beiden een (tijdelijke) nieuwe start in een (nieuwe) stad. Dan raken ze elkaar kwijt. En vinden elkaar weer. Of toch niet? Of toch dan alsnog echt wel weer? Dat is in het kort de plot van het boek. Relaties, daar moet je best af en toe wat voor werken.

Adam Silvera en Becky Albertalli hebben een schrijfstijl die veel op elkaar lijkt waardoor de overgangen tussen de hoofdstukken heel makkelijk verloopt. Ik heb ook de samenwerking van John Green gelezen en daar was de wissel af en toe echt een cultuurschok. Op een gegeven moment weet je wel wie wie is (zelfs als je net als ik nog niet meer van Silvera had gelezen), maar het is niet dat je er continu van bewust ben dat iemand anders schrijft. Het leest daarom ook heerlijk weg.

Het boek heeft elementen die uniek zijn en al moest ik even grmblen bij het einde was het ook origineel. En het heeft zoveel humor en sarcasme. Heerlijk om te lezen. De contrast tussen twee levens is ook origineel omdat het in dit geval geen groot probleem vormt.

Het is niet perfect maar perfect genoeg. Het was fijn om het te gelezen te hebben maar nu wil ik dat een van hen of beiden twww schrijven. Vandaag nog. Alsjeblieft?