Voor de liefhebber

Ook het volgende boekje van oergezellig boekenlab heb ik uitgelezen.
Beetje dubbel gevoel bij dit boek.

Kim is een zelfstandig ondernemer en alleenstaande moeder als ze in een burnout belandt. Ze wil zo snel mogelijk opknappen, omdat ze onverzekerd is.
Ze krijgt verschillende adviezen, van omgeving, dochter en psychologen en psychiaters. Maar met adviezen als: dan pak je toch gewoon een goed boek. Kan ze niet zoveel.
Tussen de paniekaanvallen, slapeloze nachten en twijfels zoekt ze ook binnen het alternatieve circuit naar oplossingen. Wel of geen medicatie? Wel of geen dieet? Wel erover mogen praten of juist niet?

Zoals ik zei heb ik een dubbel gevoel bij dit boek.
Het boek valt niet onder een zelfhulpboek. Het is eerder een dagboek, autobiografisch.
Als je dat zo bekijkt kan ik alleen maar zeggen veel respect voor het delen van het verhaal. Dat meen ik.

Als je verder als lezers kijkt, gaat het iets wringen. Het boek staat vol metaforen. En zelf vind ik dat vervelend lezen. Want ondanks dat ik heel veel herken ga ik in de metaforen toch niet mee.
Daarnaast is er onwijs veel herhaling. Wat logisch is gezien het gebeuren. Alles komt elke dag terug. Maar voor de lezer wordt dat wel wat langdradig. Zeker als het onderwerp al relatief heftig, down is.
En ook niet altijd bemoedigend. Tijdens het lezen werd ik er somber van. En ik lees voor mijn plezier.

Wat ik wel vind is dat dit boek wel heel duidelijk weergeeft wat dit doet met jou als persoon en de weerslag op de omgeving. Maar ook hoe de omgeving soms totaal verkeerd kan reageren. Waardoor duidelijk is dat openheid zo belangrijk is. Al is het ook vermoeiend. Als je duidelijk je grenzen aangeeft, kan niemand eroverheen. Daarnaast is het voor je zelf met betrekking tot verwachtingen die je hebt niet extra pijnlijk.
Wat ook onwijs goed aan het boek is, is de erkenning en herkenning. Iemand kan het gevoel krijgen, wouw ik ben gelukkig niet alleen. Wat een verademing. Het duurt misschien, maar uiteindelijk kom ik er uit. En misschien nog wel sterker dan ik was.

Ik ga geen sterren geven voor dit boek. Omdat dit zo persoonlijk is, dat je niet kan praten over goed of fout. Leuk of niet. Dit boek is gevoel. En dat is ook denk ik het geen wat er geprobeerd is over te brengen. En nogmaals daar kan je alleen maar respect voor hebben. Goed gedaan.

Bedankt voor de mogelijkheid om dit boek via jullie te kunnen en mogen lezen.