matig

Na alles over de zaak Willem Holleeder gevolgd te hebben op het nieuws, was ik erg benieuwd naar het boek Judas, geschreven door Astrid Holleeder. Deze heb ik vorig jaar gelezen. Hij kreeg van mij 5* ik was verbijsterd.
Astrid heeft hierna een vervolg geschreven (wel los te lezen van Judas). Dagboek van een getuige. Deze kon ik afgelopen week lenen. Ik was erg benieuwd naar wat ik van dit boek zou vinden.

De auteur;
Astrid Holleerder werd geboren op 4 december 1965 in Amsterdam, de Jordaan. Ze heeft een zus Sonja Holleeder en twee broers: Willem Holleeder en Gerard Holleeder.
De vader van Astrid werkte bij Heineken, was een zware drinker en mishandelde zijn vrouw en kinderen.
Astrid krijgt samen met haar man een dochter Miljuschka Witzenhausen, de bekende tv kok. Van haar ben ik overigens groot fan.
Astrid studeerde in 1995 af, als advocaat. Maar vanwege haar familieachtergrond is het moeilijk om carrière te maken. Ze is namelijk samen met haar familie geconfronteerd met het criminele circuit. Haar broer Willem Holleeder bleek betrokken te zijn bij de ontvoering van Freddie Heineken. Astrid werd, evenals de overige gezinsleden, gearresteerd en verhoord vanwege mogelijke betrokkenheid bij de ontvoering.
In maart 2015, komt naar buiten, dat Astrid samen met haar zus Sonja belastende verklaringen heeft afgelegd, mbt haar broer Willem Holleeder. Enkele maanden later bracht het Openbare Ministerie naar buiten dat haar broer plannen had beraamd om Astrid, haar zus Sonja, zijn ex-vriendin Sandra en misdaadjournalist Peter. R de Vries te laten liquideren. Mede hierdoor heeft Astrid besloten het boek Judas te schrijven. Als eerste doel was dit een nalatenschap aan haar dochter en kleinkinderen.
Na het succes van Judas was Astrid nog niet uitgeschreven. Dagboek van een getuige kwam uit. Waar gaat dit boek over. (achterflap)
Waar Judas het verhaal is over de beslissing om te getuigen tegen haar broer Willem Holleeder, gaat een Dagboek van een getuige over de consequenties van die ingrijpende beslissing. Wat zijn de gevolgen geweest voor het leven van de familie Hollleeder; voor moeder Stien, zus Sonja, de kinderen en hun partners, de kleinkinderen, en vooral: voor Astrid zelf?
Dagboek van een getuige geeft een inkijk in het leven van iemand die noodgedwongen moet onderduiken en voor wie niets ‘normaal’ is.
Van boodschappen doen tot een dagje naar het strand met de kinderen: niets is zonder risico. Of daar ooit verandering in komt, zal de toekomst leren. In 2018 vindt het proces tegen broer Willem plaats.
Dagboek van een getuige is een onthullend boek over hoe justitie met ‘gewone’ getuigen omgaat, en is het ontroerende relaas van een vrouw die afscheid heeft moeten nemen van een werkzaam leven, van een moeder die probeert het goede te doen voor haar kinderen en kleinkinderen, van een zuster en vriendin die haar omgeving altijd op sleeptouw neemt, en van een getuige in de zaak tegen haar broer: Astrid Holleeder.
Wat vond ik van dit boek?
Ik heb in het begin moeite gehad met dit boek. Ik vind dit boek in niks lijken op Judas. En daar lag mijn verwachting wel. Waar Judas echt geschreven is als een heel serieuze roman, met de duidelijke doelstelling om Nederland de waarheid te vertellen, lijkt dit boek vanuit de losse hand tot stand te zijn gekomen. Ik heb mezelf echt afgevraagd of de schrijfster dezelfde persoon is. Of Astrid bij het boek Judas misschien heel veel hulp heeft gekregen? En bij dit deel alles alleen heeft moeten schrijven.
Ik denk echter dat het boek Judas, veel zakelijker was. Biografisch in combinatie met juridisch. Astrid is advocaat, dus deze schrijfwijze, ligt haar waarschijnlijk ook veel beter. Het boek Dagboek van een getuige komt veel dichterbij. Is persoonlijker. We kunnen begrijpen wat we lezen. We hebben meer gevoel bij dit boek. Denk aan je eigen kinderen of kleinkinderen. Wat zou dit met jezelf doen. Er zit in het verhaal veel meer emotie. Openheid. Gevoel.
Echter vind ik dat Astrid dit niet heel open heeft kunnen vertellen. Het verhaal is duidelijk, ze is open bij het vertellen. Ik neem aan dat de feiten kloppen. Ik voel pijn als ik denk, dit zou je maar gebeuren. Maar ik voel haar pijn niet. De manier hoe het geschreven is, leeft niet. Wat wel heel duidelijk is, is de woede van Astrid naar het Openbaar Ministerie. De manier hoe hun, met de veiligheid van de familie Holleeder zijn omgegaan. Het onbegrip dat de familie hieromtrent heeft.
Het boek verteld veel, geeft je veel inzicht. Maar ik vond het boek veel minder dan Judas. Hard gezegd vond ik dit een, ik heb geld nodig boek (wat ook herhaaldelijk in dit boek wordt vermeld).. Jammer. Als je een boek als deze wilt schrijven. Moet de lezer het voelen.
Ik ben overigens wel benieuwd naar het derde boek van Astrid, familie geheimen. Dagboek van getuige krijgt van mij 3*