zeer bijzonder

Ik heb dit bijzondere boek gekregen voor moederdag, omdat ik van lezen hou, en omdat de Giraffe mijn lievelingsdier is.
Informatie over Agnita de Ranitz:
Agnita is geboren in 1952, te DenHaag.
Ze studeerde kunstgeschiedenis en egyptologie aan de Ecole Du Louvre en de Sorbonne in Parijs en was werkzaam in het Allard Pierson Museum te Amsterdam. Na haar huwelijk ging ze in Frankrijk wonen waar ze dertig jaar pianoles gaf. De laatste achttien jaar is zij actief als gemeenteraadslid in haar woonplaats L’Etang-La-Ville. In 2016 debuteerde Agnita met de roman De vrouw op het perron. Deze roman heb ik nog niet gelezen.

Om zich op Kom Atir kom voor te bereiden trad de auteur in de voetsporen van de giraffe Zarafa en volgde ze dezelfde route van Marseille naar Parijs. Ook reisde ze naar Kenia om giraffen in hun natuurlijke omgeving te observeren.

Waar gaat dit boek over?
De roman Kom Atir kom is gebaseerd op de historische voetreis in 1827 van Zarifa, de eerste giraffe in Frankrijk, een diplomatiek geschenk van de pasja van Egypte aan koning Karel X.
Tijdens de 42 dagen durende tocht van Marseille naar Parijs wandelt de lezer mee met twee hoofdpersonen die de giraffe begeleiden. De een is de gerenommeerde zoöloog op leeftijd Etienne Geoffroy Saint-Hilaire: katholiek en bekend met het mondaine Parijse leven. De ander is de jonge dierenverzorger Atir: opgegroeid in een Soedanees dorp, moslim en voormalig slaaf.
De reis van bijna 900 kilometer verloopt niet zonde avonturen en incidenten. Het bonte gezelschap van dieren en begeleiders trekt door dorpen en steden, geflankeerd door een niet te stuiten mensen massa die van heinde en verre het ‘vriendelijk monster’ uit Afrika komt bewonderen.

Wat vond ik van dit boek?
Kom atir kom is een tweeledig verhaal. Aan de ene kant het waargebeurde historische feiten over deze legendarische voetreis. Aan de andere kant de bijzondere vriendschap die tijdens deze reis ontstaat tussen een wetenschapper en een eenvoudige Soedanese ex slaaf, de dierenverzorger. De verhaallijn over deze vriendschap vond ik supermooi te lezen, en raakte mij diep. Hoe iemand in eerste instantie kan spreken over ‘die zwarte’ en daarna over hem spreekt met diep respect. Zeker in deze tijd waar de demonstraties over racisme de pan uit reizen.
Het waargebeurde verhaal is uiterst boeiend, interessant en op feiten gebaseerd. De combinatie hiervan maakt dit boek heel boeiend. Het zorgt ervoor dat, ondanks er her en der wat herhaling inzit (je leest hetzelfde verhaal vanuit twee perspectieven) zeer prettig is te lezen. Zonder dat dit boek saai wordt door historische feiten. Het evenwicht hiertussen is namelijk precies goed.
Ik vind dat de auteur een hele fijne schrijfwijze heeft, met korte hoofdstukken, waarmee ze de aandacht heel makkelijk weet vast te houden. Iets wat bij dit genre (literaire roman), geregeld fout gaat. Met andere woorden, dit boek is werkelijk waar een genot om te lezen.
De dialogen zorgen ervoor dat je het idee hebt er bij te zijn, zelf mee te willen praten en te denken aan de obstakels die deze mensen zo lang geleden hebben meegemaakt. De gevoelens van de wetenschapper en de dierenverzorger worden zo duidelijk omschreven dat je compleet meevoelt binnen hun denken, hun voelen.
Na het lezen voel je een leegte, je had zelf mee willen gaan op deze reis, je zou zelf dit geweldige dier willen zien.
Heel bijzonder en uniek boek dat ik aanraad aan iedereen. Laat je niet afschrikken door het genre. Want dit is een subliem boek, dat op mij diepe indruk heeft gemaakt. Hierdoor wil ik van deze auteur dus ook haar debuut gaan lezen: de vrouw op het perron. En ik kan alleen maar hopen dat deze vrouw bij lange na nog niet is uitgeschreven.
Dikke dikke 5*