Een uitnodiging om je eigen pad te vinden, door te luisteren

Een boekwerk om te koesteren, dat duidelijk met veel aandacht en toewijding tot stand is gekomen. Dat merk je al aan de de vormgeving van de kaft, maar ook aan de tekeningen aan de binnenkant. Zodra je het boek openslaat, ontvouwt zich een getekende sterrenhemel en een landschap (of beter: een horizon) die doorloopt van de inleiding tot aan het einde. Ik ben dan weer zo iemand die gelijk gaat kijken of ik met een soort ‘ flipboek’ te maken heb en of er een animatie of beeldend verhaal zich ontvouwt. Kleine spoiler: dat is niet per se zo, hoewel het uitzicht zich wel ontwikkelt met ieder hoofdstuk.

De ‘ aandacht’ uit de titel wordt in het boek vertaald naar aanwezig zijn, maar nog veel meer naar luisteren. Luisteren in alle vormen, van actief luisteren tot een ontvankelijk niets-doen. Door echt te luisteren naar jezelf, anderen en je omgeving krijg je makkelijker toegang tot behoeftes die we allemaal hebben, zoals creatief zijn, gehoord worden en ontdekken wat je diep van binnen het liefste wil.

‘ Beroepsluisteraar’ Cathelijne Esser geeft hiervoor zeven richtingen, die ze zelf ‘ sporen’ noemt. Een paar voorbeelden zijn: luisteren naar je lichaam, luisteren naar creativiteit, geweldloos luisteren en luisteren met je hart. In ieder hoofdstuk werkt ze het thema op een persoonlijke manier uit en wil ze meegeven wat ze in haar eigen proces hierover heeft geleerd.

Ieder spoor is expres meer een introductie, een verkenning in het thema. Misschien resoneert niet ieder thema of de uitwerking daarvan met je, maar dat is niet erg. Elk hoofstuk is namelijk eerder een aansporing om zelf verder te lopen en je eigen weg te kiezen, mocht dit pad je bevallen. Daarnaast kan iedereen een zelfde weg lopen, maar toch wat anders zien. Het ligt er maar net aan hoe je kijkt!

Zelf herkende ik een paar dingen die Cathelijne beschrijft, en dat bevestigt voor mij weer dat aandachtig aanwezig proberen te zijn een goed ‘ spoor’ is voor mij. Om een meer specifiek voorbeeld te geven: 1 tot 2 keer per jaar ga ik naar een soort stilte retraite. De stilte heeft iedere keer iets anders te vertellen dan ik van tevoren dacht. Bij mijn laatste verblijf mediteerde ik na een lange wandeling door een bos. Ik wist niet precies waar ik naar luisterde toen ik naar binnen keerde. Opeens kwam het, totaal onverwacht: het besef dat ik wilde gaan tekenen. Het was zeker 15 jaar geleden dat ik echt getekend had. Ik voelde een opwinding in mijn buik, alsof vlinders erdoorheen fladderden. Ik pakte voor het eerst in jaren tekenspullen, ging in de tuin zitten en begon met het natekenen van bloemen.

Door de stilte komt er ruimte om te luisteren naar wat er echt naar buiten wil. Stilte is een van mijn sporen, een van de wegen die ik bewandel, en hoeft absoluut niet jouw spoor te zijn. Dit boek moedigt je aan om te onderzoeken hoe jij beter kunt gaan luisteren op een manier die bij je past. Cathelijne geeft daarbij per hoofdstuk leestips om je verder te verdiepen in dat thema.

Voor mij is dit boek een mooie uitnodiging om te kijken hoe ik nog beter kan gaan luisteren. Ik raad het zeker aan, eventueel ook aan liefhebbers van ‘Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt’.