Lezersrecensie
In een (lange) adem uitgelezen
Dit boek - of ‘verhaal’, want deze uitgave bundelt de drie boeken die samen een geheel vormen - greep me vast en trok me vanaf de eerste bladzijde zijn wereld(en) binnen. Ik heb de 1000 pagina’s achter elkaar uitgelezen zonder een ander boek erbij te pakken ter afwisseling. Dat gebeurt maar weinig. Je zou kunnen zeggen dat ik het in een ademteug heb gelezen, hoewel het als langzame lezer wel een kwestie van lange adem was. Mede omdat de drie delen enorm rijk en complex zijn op hun eigen manier.
De inleiding spreekt van een fantasierijk eerste boek, ‘The golden compass’, mogelijk bij meer mensen bekend van een blockbuster film een tijd geleden. Dit eerste deel zou typisch ‘fantasy’ zijn en een snel tempo hebben, waar het tweede en meer dystopische boek (‘The subtle knife’ ) ‘taaier’ zou zijn. Daarnaast zouden er zo veel perspectieven en werelden elkaar afwisselen dat het verwarrend wordt.
Ik startte met die verwachting het tweede deel, maar ik kon de verandering van perspectief en de ‘soberheid’ wel waarderen. Ik heb deel twee geenszins als meer ‘ stroperig’ ervaren. Door het ‘ wereld hoppen’ en de wisselingen van vertellers bleef voor mij het tempo erin en was er genoeg afwisseling. Ik raad wel aan om niet te veel tijd te laten zitten tussen het lezen van The golden compass en The subtle knife. Het verhaal gaat ervan uit dat je veel details nog kent. Als het vorige verhaal te ver is weggezakt, kan ik me voorstellen dat het vele switchen van plaatsen en instanties verwarrend kan werken.
His Dark Materials heeft verschillende lagen, grote en kleinere lijnen die los lijken te hangen. Je moet er tegen kunnen dat je niet altijd gelijk een oplossing of antwoord krijgt. Sommige verhaallijnen worden door meerdere boeken heen opgebouwd. De ene krijgt een bijzonder einde, de ander wordt abrupt stopgezet, andere lijnen lijken geforceerd en versneld aan het einde aan elkaar geknoopt.
Daarom wil ik eigenlijk 4,5 sterren geven, en geen 5. Het hele opus is zo rijk (met verwijzingen of echo’s naar literatuur die ik er niet in had gezien) en er wordt zoiets groots over een lange tijd opgebouwd, dat een bepaalde ontknoping (of eigenlijk meer het samenknopen van verhaallijnen) mij aandeed als niet passend bij het tempo van de rest van het boek en de karakterontwikkeling en lichtelijk ‘underwhelming’ . Alsof de auteur had bedacht ‘zo moet het eindigen, het maakt niet uit welke omwegen er worden gemaakt, dit is de oplossing’.
Het einde maakte dan weer heel veel goed.
Veel woorden om over te brengen dat ik heb genoten van dit grote verhaal en het zal koesteren. Het zal even duren voordat ik Lyra en Will volledig kan loslaten.
De inleiding spreekt van een fantasierijk eerste boek, ‘The golden compass’, mogelijk bij meer mensen bekend van een blockbuster film een tijd geleden. Dit eerste deel zou typisch ‘fantasy’ zijn en een snel tempo hebben, waar het tweede en meer dystopische boek (‘The subtle knife’ ) ‘taaier’ zou zijn. Daarnaast zouden er zo veel perspectieven en werelden elkaar afwisselen dat het verwarrend wordt.
Ik startte met die verwachting het tweede deel, maar ik kon de verandering van perspectief en de ‘soberheid’ wel waarderen. Ik heb deel twee geenszins als meer ‘ stroperig’ ervaren. Door het ‘ wereld hoppen’ en de wisselingen van vertellers bleef voor mij het tempo erin en was er genoeg afwisseling. Ik raad wel aan om niet te veel tijd te laten zitten tussen het lezen van The golden compass en The subtle knife. Het verhaal gaat ervan uit dat je veel details nog kent. Als het vorige verhaal te ver is weggezakt, kan ik me voorstellen dat het vele switchen van plaatsen en instanties verwarrend kan werken.
His Dark Materials heeft verschillende lagen, grote en kleinere lijnen die los lijken te hangen. Je moet er tegen kunnen dat je niet altijd gelijk een oplossing of antwoord krijgt. Sommige verhaallijnen worden door meerdere boeken heen opgebouwd. De ene krijgt een bijzonder einde, de ander wordt abrupt stopgezet, andere lijnen lijken geforceerd en versneld aan het einde aan elkaar geknoopt.
Daarom wil ik eigenlijk 4,5 sterren geven, en geen 5. Het hele opus is zo rijk (met verwijzingen of echo’s naar literatuur die ik er niet in had gezien) en er wordt zoiets groots over een lange tijd opgebouwd, dat een bepaalde ontknoping (of eigenlijk meer het samenknopen van verhaallijnen) mij aandeed als niet passend bij het tempo van de rest van het boek en de karakterontwikkeling en lichtelijk ‘underwhelming’ . Alsof de auteur had bedacht ‘zo moet het eindigen, het maakt niet uit welke omwegen er worden gemaakt, dit is de oplossing’.
Het einde maakte dan weer heel veel goed.
Veel woorden om over te brengen dat ik heb genoten van dit grote verhaal en het zal koesteren. Het zal even duren voordat ik Lyra en Will volledig kan loslaten.
1
Reageer op deze recensie
