Lezersrecensie
Een vol en rijke wereld om te koesteren
Ik kan dit boek niet met minder dan 5 sterren waarderen. ‘Jonathan Strange & Mr Norrell’ mengt volksverhalen, magie en fantasie en onze daadwerkelijke, waarachtige geschiedenis. Door de magie te plaatsen binnen historische gebeurtenissen (zoals daadewerkelijk gebeurde oorlogen) en door het feit dat degene die magie praktiseren, vaak eigenlijk heel gewone en onopvallende mensen zijn, wordt de setting geloofwaardig. Tel daarbij de voetnoten op die de schrijfster gebruikt om extra (al dan niet historische) context te geven, en het lijkt bijna alsof deze magische gebeurtenissen daadwerkelijk gebeurd konden zijn.
Het bovenstaande is enerzijds wat het boek zo bijzonder maakt. Het is echt een ambacht. Tegelijkertijd zorgde dit er ook voor dat ik langzaam door de eerste paar honderd pagina’s kwam. Als ik niet in de juiste ‘vibe’ was, kon ik er soms niet doorheen komen en legde ik het boek weg. Daarom heb ik ook lang over het boek gedaan.
Maar ‘Jonathan Strange & Mr Norrell’ liet me niet los en bleef rondzingen in mijn gedachten. Daarom pakte ik na een tijd deze dikke pil weer op en na een tijd kwam ik eindelijk in de juiste ‘groove’.
Uiteindelijk gat het om het gevoel dat ik krijg als ik de laatste zin lees, opnieuw lees en het boek dichtsla. Het gaat erom dat veel losse eindjes op het laatst worden samengeknoopt, dat sommige eindjes los blijven en dat dat goed is. Het gaat om het nostalgische gevoel en lichte weemoed die ik ervaar als het verhaal voorbij is, omdat ik de hoofdpersonen voortaan moet missen.
Het verhaal, de wereld en ieder die daarin rondloopt zal ik nog lang bij me meedragen.
Het bovenstaande is enerzijds wat het boek zo bijzonder maakt. Het is echt een ambacht. Tegelijkertijd zorgde dit er ook voor dat ik langzaam door de eerste paar honderd pagina’s kwam. Als ik niet in de juiste ‘vibe’ was, kon ik er soms niet doorheen komen en legde ik het boek weg. Daarom heb ik ook lang over het boek gedaan.
Maar ‘Jonathan Strange & Mr Norrell’ liet me niet los en bleef rondzingen in mijn gedachten. Daarom pakte ik na een tijd deze dikke pil weer op en na een tijd kwam ik eindelijk in de juiste ‘groove’.
Uiteindelijk gat het om het gevoel dat ik krijg als ik de laatste zin lees, opnieuw lees en het boek dichtsla. Het gaat erom dat veel losse eindjes op het laatst worden samengeknoopt, dat sommige eindjes los blijven en dat dat goed is. Het gaat om het nostalgische gevoel en lichte weemoed die ik ervaar als het verhaal voorbij is, omdat ik de hoofdpersonen voortaan moet missen.
Het verhaal, de wereld en ieder die daarin rondloopt zal ik nog lang bij me meedragen.
3
Reageer op deze recensie