Een toegankelijk verhaal over een zwaar onderwerp.

We volgen Tristan die in zijn laatste jaar van het VWO zit en bijna aan zijn eindexamens begint. Hij kijkt er al naar uit om bij het accountantskantoor te starten waar hij met goed resultaat zijn sollicitatiegesprek heeft gehad.
Maar dan duiken er ineens stemmen op in zijn hoofd. Stemmen die hem minachtend toespreken en hem laten denken dat hij nutteloos is en niets voorstelt.
Als hij bewusteloos op straat wordt aangetroffen en in een psychiatrische inrichting wordt opgenomen volgt een lange weg naar herstel.


Voorproefje
""Ach, moet je eens zien. Hij loopt bijna te grienen als een kind van vijf jaar."
De stemmen dringen zich steeds meer aan hem op. Het lukt Tristan niet om ze te negeren, zelfs niet om ze af te doen als verzinsels van zijn zieke brein. Hoe onterecht de beschuldigingen ook zijn, hij trekt ze zich wel degelijk aan.
'Wat doe ik hier eigenlijk nog?' vraagt hij zich af. Zo heeft mijn leven toch geen enkele zin meer?
"Precies, je bent het niet waard om te leven.""


Arie de Ruiter heeft altijd een prachtige schrijfstijl en zijn verhalen lezen vlot. Zo ook dit verhaal met toch een zwaar onderwerp. Schizofrenie is iets wat niet makkelijk in een gesprek voorkomt maar het is niet mis te verstaan dat het in het dagelijks leven opduikt. Het is niet altijd direct herkenbaar en daarom ontstaan er in eerste instantie situaties die niet begrepen en geaccepteerd worden. Wanneer echter de diagnose is gesteld en een behandeling is begonnen kan vaak een volledig herstel bereikt worden.
Arie heeft op een toegankelijke manier een verhaal geschreven waar mensen zich misschien in kunnen herkennen waardoor het onderwerp meer bespreekbaar wordt.


Ondanks dat het een novelle (kort verhaal) is heeft het toch een goede opbouw. We zien een vlotte jongen aan het prille begin van zijn carrière als accountmanager worstelen met zijn innerlijke stemmen en langzaam afzakken naar een dieptepunt waar hij zelf niet meer uit kan opkrabbelen. We maken Tristan in iedere fase die hij doormaakt mee en ondanks het zware onderwerp van schizofrenie weet de auteur toch een zekere luchtigheid in de tekst te weven. De innerlijke stemmen zijn zeker aanwezig en worden steeds luidruchtiger maar door de aanwezigheid van liefde om Tristan heen blijft de goede sfeer behouden.


Bloeddruppels als tranen is een psychologische roman met een heftig onderwerp wat soms als beklemmend kan worden ervaren. Het is een roman over een verloren droom. Een verhaal dat vertelt over hoe onvoorziene omstandigheden een toekomst in duigen kunnen laten vallen.