Een ijskoude thriller die je in zijn greep houdt

Wederom werken Naia Thulin en Mark Hess samen aan een zaak waar grote haast bij geboden is. Een vrouw wordt vermist en bij nader onderzoek blijkt ze al enige tijd te worden gestalkt. Ze kreeg anonieme berichten met een foto van haarzelf en de tekst: Gevonden!
De stalker speelt een soort verstoppertje met zijn slachtoffer en maakt daarbij gebruik van een oud kinderversje.
Het wordt een race tegen de klok wanneer er weer iemand verdwijnt.

Voorproefje:
"Het is alsof het bloed in haar aderen tot ijs is bevroren. Ze houdt haar adem in, heel even is ze ervan overtuigd dat ze flauwvalt. Bij het bericht met de korte tekst zit een foto van haarzelf die in het bos op het besneeuwde pad staat en bij het zien van de foto draait ze onmiddellijk een rondje.
Rondom haar ziet ze alleen besneeuwde bomen. Haar ademhaling is heftig en een paar tellen lang kan ze zich niet bewegen. Dan zet ze het op een lopen terug naar de kruising. Die is niet ver en daarvandaan kan ze het pad terug naar de parkeerplaats nemen, maar op hetzelfde moment merkt ze dat een gedaante zich in het bos in beweging zet en haar volgt."

Weer een ijskoude thriller uit de pen van Søren Sveistrup die debuteerde met zijn boek Oktober in 2018. Het heeft dus even geduurd maar dan heb je wel een 600 pagina's dik verhaal waarin de spanning om te snijden is.

Vanaf de allereerste bladzijde zit de spanning er goed in en is de spanningsboog hoog. Daarom is het makkelijk om in het verhaal te blijven en verder te lezen. Het is wel jammer dat ergens halverwege het verhaal die spanningsboog ver inzakt en het zelfs wat langdradig wordt vanwege de persoonlijke omstandigheden van beide hoofdpersonages. Daar wordt iets te ver op doorgegaan en dat doet een beetje afbreuk aan het verhaal en het haalt je uit je spannende leesflow.

De ontknoping is wel weer grandioos in elkaar gezet dus maak tijd vrij om zeker de laatste 120 pagina's in één ruk te kunnen lezen. Daarmee is dit boek toch een dikke aanrader.

Voorproefje:
"De pijn pulseert door zijn lichaam. Hij merkt dat het bloedverlies van de grote wond in zijn been hem draaierig maakt. Het schiet door hem heen dat hij zo meteen zijn bewustzijn verliest als het bloeden niet wordt gestelpt en hij zoekt als een gek naar iets om te zeggen waarmee hij tijd kan winnen."

De hoofdpersonages zijn natuurlijk al bekenden voor me geworden in het boek Oktober en ondanks dat er iets te diep op hun persoonlijke leven wordt ingegaan, leer je ze wel weer beter kennen en ontwikkelen Thulin en Hess zich verder als persoon.
De overige personages zijn goed gekozen en geplaatst in het verhaal. Het zijn mensen die je zomaar ergens kunt tegen komen en daarom heel herkenbaar. Ze hebben wel iets gemeenschappelijks maar dat moet je zelf maar ontdekken in deze ijskoude Deense thriller waarin je door de auteur op een bepaald punt sterk op het verkeerde been wordt gezet.