Lezersrecensie
Een boeiend verhaal met veel gevoel
Donald woont in Almere en is rond de twintig. Hij is trots op zijn woonplaats en begrijpt niet waarom de rest van Nederland er altijd zo laatdunkend over spreekt. In 2022 werd er de Floriade Expo georganiseerd en de vader van Donald was één van de verantwoordelijken. Na deze geflopte editie van de Floriade pleegt Donalds vader zelfmoord en Donald raakt zichzelf een beetje kwijt. Hij besluit om Almere op de wereldkaart te zetten en verzint een plan.
Voorproefje:
"Meestal was Donald die eenling, beetje schuchter, die verloren in een boek of in zijn telefoon zat weggedoken, zijn geest vertrokken naar lang vervlogen tijden, in een wereld waar er nog geen mens op aarde was. De vlucht naar de dino's en naar de tijden dat de aarde nog vuur spuwde vanuit kraters uit de duistere diepten gaf Donald meer een gevoel van vertrouwen en geborgenheid dan de dagelijkse gang van zaken in het hier en nu. Deze wereld waarin hij nu leefde leek zo lief en goed georganiseerd, maar was in al zijn valkuilen de tijger die vanuit het niets kon toeslaan."
Deze roman van auteur Jeroen Rook beschrijft vooral de gedachtengang van Donald, een jonge twintiger die door zijn leeftijdsgenoten als een buitenbeentje wordt gezien. Met zijn liefde voor eenzame wandelingen en zijn passie voor fossielen en prehistorische dieren heeft hij weinig aandacht voor andere zaken.
Met veel gevoel duikt de auteur in het brein van het hoofdpersonage en met veel details brengt hij deze gedachten onder woorden. Het personage Donald krijgt hierdoor enorm veel diepgang. Wel is het een achtbaan aan emoties: van euforisch via apathisch naar destructief.
Het verhaal is boeiend en leest makkelijk weg. Het zuigt je mee in die oneindige dieptes van Donalds beleving van zijn leven. Je voelt met hem mee en probeert hem een bepaalde richting in te sturen maar Donald maakt zijn eigen keuzes wat leidt tot deceptie. Alleen het staartje van het verhaal bracht mij in verwarring. Ik weet niet precies wat ik daarvan denken moet. Ik neem aan dat dat tot vrije interpretatie uitnodigt.
Jeroen schrijft zijn verhaal met lange, poëtische zinnen waardoor het lijkt of je een gedicht aan het lezen bent. Ik vind dit fijn lezen en het kan zeker mijn waardering wegdragen. Er bestaan zoveel mooie woorden die nauwelijks gebruikt worden en Jeroen blaast ze nieuw leven in.
Voorproefje:
"Meestal was Donald die eenling, beetje schuchter, die verloren in een boek of in zijn telefoon zat weggedoken, zijn geest vertrokken naar lang vervlogen tijden, in een wereld waar er nog geen mens op aarde was. De vlucht naar de dino's en naar de tijden dat de aarde nog vuur spuwde vanuit kraters uit de duistere diepten gaf Donald meer een gevoel van vertrouwen en geborgenheid dan de dagelijkse gang van zaken in het hier en nu. Deze wereld waarin hij nu leefde leek zo lief en goed georganiseerd, maar was in al zijn valkuilen de tijger die vanuit het niets kon toeslaan."
Deze roman van auteur Jeroen Rook beschrijft vooral de gedachtengang van Donald, een jonge twintiger die door zijn leeftijdsgenoten als een buitenbeentje wordt gezien. Met zijn liefde voor eenzame wandelingen en zijn passie voor fossielen en prehistorische dieren heeft hij weinig aandacht voor andere zaken.
Met veel gevoel duikt de auteur in het brein van het hoofdpersonage en met veel details brengt hij deze gedachten onder woorden. Het personage Donald krijgt hierdoor enorm veel diepgang. Wel is het een achtbaan aan emoties: van euforisch via apathisch naar destructief.
Het verhaal is boeiend en leest makkelijk weg. Het zuigt je mee in die oneindige dieptes van Donalds beleving van zijn leven. Je voelt met hem mee en probeert hem een bepaalde richting in te sturen maar Donald maakt zijn eigen keuzes wat leidt tot deceptie. Alleen het staartje van het verhaal bracht mij in verwarring. Ik weet niet precies wat ik daarvan denken moet. Ik neem aan dat dat tot vrije interpretatie uitnodigt.
Jeroen schrijft zijn verhaal met lange, poëtische zinnen waardoor het lijkt of je een gedicht aan het lezen bent. Ik vind dit fijn lezen en het kan zeker mijn waardering wegdragen. Er bestaan zoveel mooie woorden die nauwelijks gebruikt worden en Jeroen blaast ze nieuw leven in.
2
Reageer op deze recensie
