Rusteloze benen

Ik heb het boek mogen lezen voor de boekenclub Librorum tractatus.

Cover:
De cover springt gelijk in het oog met de warrige voornamelijk rode uiterlijk.
De witte letters komen hierop goed naar voren.
Op basis van de cover had ik niet direct een beeld wat ik kan verwachten qua inhoud verhaal.
De achterflap geeft daarentegen een mooie voorstelling van het verhaal.
Ik geef de cover een 7.5

SAMENVATTING:

Rosalie leeft samen met haar man Wim en zoon Patrick een op het oog gemoedelijk, gestructureerd leven.
Rosalie zet zich als vrijwilliger in bij de plaatselijk asielzoekerscentrum. Op een dag vertelt Rosalie onder het eten dat zij de uitgeprocedeerde Joseph in huis gaat nemen. Dit geeft bij Wim en Patrick een begrijpelijke weerstand. Patrick wil op kamers gaan wonen maar besluit toch uiteindelijk om thuis te blijven wonen. Er ontstaat een vriendschap tussen de 2 jongens. Tevens lijkt Joseph ondertussen zijn plek te vinden in het gezin. Rosalie lijkt zich hier content mee te voelen. Ondertussen raakt ze steeds meer verstrengeld in haar gevoelens en de gebeurtenissen die plaatsvinden. Wim lijkt zijn eigen leven te hebben als hoogleraar maar ook hier blijkt dat schijn bedriegt. Als Wim uiteindelijk een ander blijkt te hebben en daar bij intrekt raakt Rosalie steeds verder de strakke touwtjes kwijt.

Met flashbacks wordt er telkens terug gekeken naar het leven die Rosalie heeft gehad met haar moeder en oma. Het belicht mooi de bepalende gebeurtenissen tussen het verleden en heden.
Het boek is vlot in korte hoofdstukken geschreven en geeft een goed beeld weer hoe een persoon in een vicieuze cirkel kan belanden terugkijkend naar het verleden. Het leven van een KOPP kind is zeker niet doorsnee en is nog erg onderbelicht mijn inziens.

Het boek is zeker een aanrader voor mensen die meer willen weten over KOPP kinderen en wat de invloed kan zijn in het dagelijks leven. Claudia heeft een realistisch boek weten te schrijven met een sterke verhaallijn.