ALLEMAAL VERANDERING - VERANDEREN ALLEN?

De Engelse titel van dit vijfde en laatste deel van de Cazalet Kronieken luidt : ” All Change”

De titel van deze recensie vraagt wat de schrijfster bedoeld heeft : is “change” hier een werkwoord of een zelfstandig naamwoord?
Er zijn jaren voorbij gegaan na het einde van deel 4 : Bevrijding.
Heel veel dingen zijn veranderd ; de maatschappij, de welstand, de economie en de positie van Engeland in de veranderde wereld.
Veel leden van de Cazaletsdynastie wonen in andere huizen, veel relaties zijn aangeknoopt of weer op de klippen gelopen ; het valt velen niet mee om een bevredigende plek te vinden in deze nieuwe tijd en omgeving. De Nederlandse vertaling van de titel lijkt dus hiervoor te kiezen.

Maar veranderen de familieleden ook zo drastisch? Iedereen is ouder geworden, sommigen zijn duidelijk ook wijzer, anderen blijven toch een beetje steken in hun geestelijke groei.
En dan is er een nieuwe groep Cazalets, de jongste generatie. Zij zorgen voor af en toe wat glimlachjes bij de lezer, door hun wereldwijze en af en toe humoristische opmerkingen. Toch vormen ze niet echt voor een verrijking van de verhaallijnen, integendeel , de lezer heeft af en toe moeite om hun plaats in de stamboom duidelijk voor ogen te krijgen en de groei die we meemaken bij de oudere generatie, door de delen van de kroniek heen, blijft hun ontzegd door hun fragmentarische optreden in vele korte scenes.
Over het algemeen lijken zich geen schokkende veranderingen voor te doen in denken en daden van de hoofdpersonen. De karakters die in de eerdere delen de meeste sympathie oogstten, doen dat nog steeds. Een paar minder innemende figuren slagen er over het algemeen niet in de lezer in dit laatste deel voor zich te winnen.
Bij het lezen van dit afsluitende deel van de serie zullen de meeste adepten tevreden zijn over de hernieuwde kennismaking , hoewel de stijl en verteltrant wel achterblijven bij de sfeertekening en de bloemrijke taal die we gewend waren. Was het toch een beetje te veel gevraagd voor de bejaarde schrijfster?

De kronieken begonnen vòòr de Tweede Wereldoorlog op Home Place, het buiten op het platteland, waar de familie gewoon is tijdens vakanties bij elkaar te komen. Het landgoed bleef door alle delen heen de verbindende factor, waar grote of kleine ongenoegens meestal gladgestreken werden.
Het is tekenend, dat aan het eind van dit vijfde deel afscheid genomen moet worden van dit oord, waar de familie nog voor een laatste keer een enigszins wankele eenheid vormt.
Het verzoent de lezer wel met het feit dat er een zekere afronding plaatsvindt, al blijven er natuurlijk genoeg losse eindjes over.

Al met al geeft deze reeks een schitterend tijdsbeeld van (een weliswaar beperkt deel van) de Engelse bevolking in een bewogen periode in de geschiedenis.
Wie alle delen gelezen heeft zal zeker warme gevoelens overhouden aan de kennismaking met deze excentrieke, maar interessante clan; zeker degene die enige affiniteit heeft met land en volk van Groot Brittannië.