Wat een troosteloosheid!

De Cubaanse schrijver Guillermo Rosales schreef met Het huis van de drenkelingen een sterk autobiografische roman. Hij was schizofreen en woonde vaak in psychiatrische tehuizen. Hij emigreerde van Cuba naar Miami, waar hij uiteindelijk zelf een eind aan zijn leven maakte.

Het hoofdpersonage in Het huis van de drenkelingen is William Figueras. Hij is pas zes maanden in Miami en heeft al in drie gekkenhuizen gezeten als hij door zijn tante naar een boarding home wordt gebracht. Daar maakt hij kennis met de baas Curbelo en zijn vervanger Arsenio, die vooral gericht zijn op geld en machtsmisbruik. De bewoners van dit boarding home worden mishandeld, misbruikt, bestolen en uitgebuit; zowel door de leiding als door de andere bewoners. Na de komst van een nieuwe bewoonster, Frances, krijgt William hoop op een betere toekomst en gaat hij op zoek naar een huis voor hen samen.

Het boek is zeer aangrijpend door de troosteloosheid, maar daardoor niet makkelijk te lezen. Het is diep triest en soms misselijkmakend. Je moet het af en toe echt even wegleggen voor je verder kan lezen. Deze novelle laat zien dat het laagje beschaving van de mens wel erg dun is.