Ietwat saai

Jij, ik en de Zee begint in 1963 in Brighton met de hartsvriendinnen Mary en Dottie. Ze zijn op dat moment 8 jaar. Het verhaal laat zien hoe de hartsvriendinnen opgroeien tot volwassen dames. In deze groei tot volwassenheid houden ze zich vooral bezig met alles wat meiden op die leeftijd nu ook nog bezighoudt, vooral verliefdheid, jongens en daarnaast ook hun collega’s c.q. werk wat de beide meiden doen. Het boek kabbelt ongeveer 250 bladzijden een beetje door over steeds dezelfde onderwerpen. Dan opeens krijgt het boek een heel andere wending. Verraad komt om de hoek. En hoe pakken de vriendinnen dit op? Kan hun vriendschap dit aan? Uiteindelijk krijgt het boek een heel verrassend en emotioneel einde.

Jij, ik en de zee is vooral een boek over vriendschap en vertrouwen. Maar het verhaal neemt je ook mee naar de jaren 60 in Engeland. Het boek heeft een eenvoudige schrijfstijl waardoor het makkelijk leest. De cover van het boek nodigt naar mijn mening niet echt uit om het boek te pakken, maar als je het verhaal gelezen hebt kun je precies aangeven waarom voor deze cover gekozen is.
Helaas had ik iets meer van het boek verwacht. Ik vond het boek ietwat saai, beetje doorkabbelend en pas na driekwart van het boek begon er wat spanning in te komen en krijg je nieuwsgierigheid hoe het af gaat lopen. Persoonlijk vond ik dit wat jammer. Er zijn veel woorden geschreven, maar het had iets pakkender gekund. Ik heb het boek toch nog 3 punten gegeven. Als het boek je in de greep krijgt, wil je het ook uit hebben en weten hoe het afloopt.