Echte mannen met de billen bloot

‘Echtgenoten, echte mannen’ is een roman geschreven door Rob Bakker en uitgegeven door LetterRijn (ebook, 217 bladzijden).
De roman neemt ons mee op sleeptouw in de korte tijd die 7 mannen met elkaar doorbrengen in de aanloop naar het huwelijk van één van hen. Bijzonder hieraan is dat diezelfde zeven mannen, of moet ik zeggen, acht min één (Hajé blijkt te zijn overleden), dit gebeuren reeds zeven jaar geleden op dezelfde locatie, op dezelfde manier, met hetzelfde gezelschap voor de eerste keer met elkaar meemaakten. De aanstaande bruid doet ook in alles denken aan de eerste.
Het verhaal wordt gedragen door zeven echtgenoten, echte mannen, echte vrienden, die allen op één of andere manier een band/relatie hebben met de ex van één van hen. Haar naam? Naar haar wordt verwezen als ‘haar’, later als ‘ex’. Zij blijft vrij mysterieus maar slaagt er tegelijkertijd wel in de mannen te verdelen, achterdochtig te maken, jaloersheid op te wekken, het motief voor een misdaad …
Echtgenoten, echte mannen … Terwijl op zowat elke bladzijde wordt gehamerd op hoe of wat echte mannen zijn, is het verhelderend, soms ontroerend, te lezen hoe ze bestaande clichés aangaande echte mannen bevestigen en andere ook weer totaal ontkrachten, hoe de echte mannen elkaar steunen alsook ondergraven, ja zelfs de dood injagen.
De foto op de cover zou de foto bij een krantenartikel kunnen zijn. Het boek zou een fotoalbum kunnen zijn, een non-fictieverhaal kunnen brengen, een docu-boek zijn.
Zeven mannen in kostuum, netjes in de rij, alle zeven met de handen gevouwen voor het lichaam. Ze lijken aan de rand van water te staan. De gezichten ontbreken aan de bovenkant; ze worden vaag weerspiegeld onderaan maar laten geen herkenning toe. Is de foto wel gelukt? En zo ja, is het de bedoeling dat de mannen vrijwel identiek lijken? Is het een line-up? Zijn zij schuldig aan iets?
De gele letters voor de titel op de rode achtergrond doen mij denken aan neonreclame, komen schreeuwerig over en eisen aandacht.

Na het lezen van het boek kan de cover perfect gekaderd worden. De foto en de titel zijn weloverwogen gekozen. De foto in zwart-wit, zoals Dorian verkiest. De titel is terecht gekozen en vat het boek zowat samen.
De auteur slaat je om de oren met wat of hoe echte mannen zijn, en daar kan ik als vrouw alleen maar uit leren (grapje!), maar of die echtgenoten nu ook echt echte mannen zijn … De auteur laat ook daar ruimte voor interpretatie.
De schrijfstijl is bijzonder. Er is heel veel nagedacht over taal, over ‘hoe zal ik het zeggen’ en dat heeft niet altijd geresulteerd in vlotlezende zinnen. Soms lezen ze best moeilijk, eindigen ze abrupt. Kleine berichten over-en-weer tussen mezelf en de schrijver die deel uitmaakte van de leesclub doen me besluiten dat deze manier van schrijven wellicht nauw samenhangt met de persoonlijkheid van Rob Bakker, gezien zijn soms laconieke manier van antwoorden. Apart!
Het decor waartegen alles zich afspeelt is uitstekend uitgewerkt. De natuur, de hei, de hagenbeuken in het bijzonder, hebben een prominente rol gekregen: ze krijgen menselijke karaktertrekjes en ondersteuen en versterken de gevoelens die de personages ervaren. De moeizame tocht door het labyrint symboliseert de weg die de mannen afleggen. De mannen worden letterlijk en figuurlijk geportretteerd met hun kleine en minder kleine kantjes, nogal zwart-wit, zoals Dorian verkiest voor zijn foto’s. De problemen onderweg staan voor de problemen die ze met elkaar of in hun eigen leven ondervinden. Op deze manier komen de personages goed uit de verf.
De droge humor van de schrijver, zijn ironie, zijn cynisme, maken dat ik me onder het lezen in mijn hoofd ‘beeld en klank’ heb gevormd van een bezadigd verteller die de 7 mannen vanop een afstandje observeert en ontleedt.
Het verhaal wordt logisch opgebouwd. Het begint in het donkere bos met de introductie van de 7 mannen, we komen langs de Decamerone en dan gaan we afwisselend het bos of de herberg in, worden we stillaan deelgenoot van wat er speelt tussen de mannen om dan op het einde te lezen van wat ik al een tijdje op voorhand vermoedde. Van een echte plot is geen sprake.
Met dit boek word je als lezer deelgenoot van hoe mannenvriendschappen verlopen. Er bestaan daar heel wat clichés over, waar of onwaar. Dit verhaal geeft een inkijkje in de psyche van mannen die zogenaamd vrienden zijn, die echte mannen zijn, maar die, - net zoals vrouwen -, ook hun geheimpjes, achterdocht en kleine kantjes hebben. Ik heb dit boek natuurlijk vanuit vrouwelijk standpunt gelezen en ben positief verrast door de eerlijke manier waarop de schrijver de mannen presenteert aan zijn lezers.
Dank aan Rob Bakker, LetterRijn en Thrillers and more. Dankzij hen kon ik genieten van dit bijzondere leesavontuur.