Na Melanie

Bijzonder dat deze auteur steeds vrouwennamen in combinatie met voorzetsels in haar titels heeft. 
Svea Errson heeft een hele prettige schrijfstijl en het boek leest dan ook vlot. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende personen maar de hoofdpersoon is toch wel Rosalin. Rosalin verteld in de ik-vorm, anderen niet en bovendien is dat gedeelte in een ander lettertype. Ook speelt het zowel in het heden als het verleden. Dit is allemaal niet verwarrend want de jaartallen staan er boven wanneer het wisselt.
Het duurt lang voordat het motief van de dader(ik wist al wel vrij snel wie het was) boven water komt. Langzaam aan wordt er naar een climax toegewerkt en dat heeft de auteur heel knap gedaan.
Het was niet nagelbijtend spannend maar je wilt wel doorlezen.