Lezersrecensie
Op de Beeck ten voeten uit
Na haar debuut Vele hemels boven de zevende en het ongekende succes van Kom hier dat ik u kus is het tijd voor een verhalenbundel van Griet Op de Beeck: Gij nu. Korte verhalen zijn een vak apart en met deze bundel laat Op de Beeck zien dat dit genre haar erg goed ligt. De verhalen zijn de auteur ten voeten uit: indrukwekkend in de trieste en wanhopige onderwerpen, maar vlijmscherp waar het haar taalgebruik betreft.
In Gij nu staan veel verschillende korte verhalen. Die hebben één ding gemeen; ze gaan allemaal over de menselijke wanhoop. De hoofdpersonages bevinden zich in een crisis, ze plegen een moord, nemen wraak op geliefden, kampen met irrationele angsten of ze zijn het onverwachte slachtoffer of de dader van geweld.
Heftige situaties
Het zijn die heftige situaties die Op de Beeck in haar verhalen probeert te doorgronden. Constant op zoek naar gedachtegangen, dat wat de mens bezighoudt en bezielt. De keerpunten en wanhopige situaties worden door de hoofdpersonages van een opvallende afstand bekeken. ‘Hij moest iemand verwittigen. Hij keek het water in en nam akte van de suizende stilte.’ Het niet handelen op momenten tussen leven en dood maakt de verhalen niet ongeloofwaardig, maar benadrukt waarom mensen beslissingen kunnen nemen die voor anderen op het eerste gezicht misschien onbegrijpelijk zijn. Op die manier weet Op de Beeck het ongrijpbare onder woorden te brengen.
Vlijmscherpe taal
Het is de taal die hierin een grote rol speelt. De vlotte korte zinnen en Vlaamse dialogen in spreektaal lezen snel. Bij vlagen zijn de verhalen grappig en zelfs herkenbaar, al zijn de situaties dat vaak niet. Het is duidelijk dat Op de Beeck elk woord heel weloverwogen gekozen heeft om de inhoud en haar boodschap te versterken. Ze weet als geen ander de details precies te vangen: ‘Hij droeg zijn knalrode das luid.’ Natuurlijk kan je een das niet luid dragen, letterlijk gezien, maar je hebt er meteen een overduidelijk beeld bij. Hetzelfde geldt voor zinnen als: ‘Hij had een gezicht waar hij geheimen goed in kon bewaren.’
[Deze recensie verscheen eerder (2016) op CLEEFT]
In Gij nu staan veel verschillende korte verhalen. Die hebben één ding gemeen; ze gaan allemaal over de menselijke wanhoop. De hoofdpersonages bevinden zich in een crisis, ze plegen een moord, nemen wraak op geliefden, kampen met irrationele angsten of ze zijn het onverwachte slachtoffer of de dader van geweld.
Heftige situaties
Het zijn die heftige situaties die Op de Beeck in haar verhalen probeert te doorgronden. Constant op zoek naar gedachtegangen, dat wat de mens bezighoudt en bezielt. De keerpunten en wanhopige situaties worden door de hoofdpersonages van een opvallende afstand bekeken. ‘Hij moest iemand verwittigen. Hij keek het water in en nam akte van de suizende stilte.’ Het niet handelen op momenten tussen leven en dood maakt de verhalen niet ongeloofwaardig, maar benadrukt waarom mensen beslissingen kunnen nemen die voor anderen op het eerste gezicht misschien onbegrijpelijk zijn. Op die manier weet Op de Beeck het ongrijpbare onder woorden te brengen.
Vlijmscherpe taal
Het is de taal die hierin een grote rol speelt. De vlotte korte zinnen en Vlaamse dialogen in spreektaal lezen snel. Bij vlagen zijn de verhalen grappig en zelfs herkenbaar, al zijn de situaties dat vaak niet. Het is duidelijk dat Op de Beeck elk woord heel weloverwogen gekozen heeft om de inhoud en haar boodschap te versterken. Ze weet als geen ander de details precies te vangen: ‘Hij droeg zijn knalrode das luid.’ Natuurlijk kan je een das niet luid dragen, letterlijk gezien, maar je hebt er meteen een overduidelijk beeld bij. Hetzelfde geldt voor zinnen als: ‘Hij had een gezicht waar hij geheimen goed in kon bewaren.’
[Deze recensie verscheen eerder (2016) op CLEEFT]
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Anne Oerlemans
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
