Een maalstroom van onmacht en angst

Ellen Lina (1983) debuteerde in 2011 met Vasthouden! Een heerlijke feelgood, aldus de recensies en ze schreef daarna nog vier andere feelgood romans. Gefaald is haar eerste uitstap naar het thrillergenre en ook dat heeft ze heel goed in de vingers. Ik mocht Gefaald lezen voor de blogtour van Ellessy crime en kan met recht zeggen dat dit naar meer smaakt.

De achttienjarige Nick Daalhuizen heeft zijn leven niet lekker op de rit. Hij gebruikt, wordt van school getrapt, dealt drugs en heeft de verkeerde vrienden. Hij dreigt zo ernstig te ontsporen dat zijn ouders ten einde raad zijn en op het punt staan hem uit huis te zetten. Op een dag weet Vesper, zijn stiefmoeder, tot hem door te dringen en besluit hij zijn leven te beteren. Hij zal het nooit waar kunnen maken. Zijn laatste avond als de ‘oude’ Nick loopt dusdanig uit de hand dat hij vogelvrij wordt verklaard door een onderwereldfiguur die niet alleen Nick z’n hoofd op een staak wil, maar ook dat van zijn ouders. Nick probeert zich er nog uit te redden met de hulp van Vesper, maar als blijkt dat zijn eigen familie er ook op een andere manier bij betrokken is, is het noodlot het enige antwoord.

Ellen Lina’s schrijfstijl in combinatie met de spanningsopbouw van het verhaal bezorgen je met recht een slapeloze nacht. Dit boek wil je zo snel mogelijk uitlezen en die te hoge hartslag neem je dan maar voor lief. Tussen de regels door lees je ook de wanhoop van ouders die hun kind zien wegzaken in het verkeerde circuit en hoe lastig het is om hen te beschermen. 

Ellen Lina schrijft in een moderne, bijna spreektaalachtige, stijl waarin het Nederlands wordt afgewisseld met Engelse termen. Hiermee wordt goed de toon van de personages weergegeven. Er is bovendien een verschil tussen de manier waarop Nick met zijn vrienden praat, en waarop Vesper en Stijn communiceren. Vooral Nick hoorde ik in mijn hoofd hardop praten. 

Gefaald wordt verteld vanuit verschillende personages en switch tussen heden en verleden. Na de proloog ga je drie weken terug in de tijd, waardoor je dus al een vooruitblik hebt met behoorlijk wat vragen. De hoofdstukken zijn zo opgebouwd dat er telkens een tipje van de sluier wordt opgelicht, maar tegelijkertijd zak je steeds dieper weg in het moeras van raadsels. Halverwege vraag je je ook terecht af ‘what the fuck is hier aan de hand’. Ellen Lina weet het tempo tot op het einde vast te houden zonder dat de spanningsboog geforceerd wordt opgerekt. Het verhaal stuwt zich als het ware vanzelf voort en daardoor vlieg je erdoorheen. 

Eén van de sterkste punten van Gefaald vond ik de personages en de manier waarop ze zijn vormgegeven. Doordat je het verhaal vanuit de verschillende karakters leest, krijg je inzicht in hun emoties en motivaties. Bij Nick is dit heel goed gedaan. Deze jongen wil je een schop onder zijn kont geven en tegelijkertijd heel dicht tegen je aan houden en zeggen dat het goed komt. Ook Vesper kruipt onder je huid. Hierdoor kun je hun acties beter begrijpen want Nick en Vesper hebben beiden dingen gedaan die op zijn minst ‘discutabel’ zijn. Complimenten voor de manier waarop Ellen Lina de stiefmoeder en -zoon relatie heeft neergezet. Gewaagd en geloofwaardig.

Ook een compliment en pluspunt voor de cover. Deze viel mij direct op en heeft een hele goede referentie naar het verhaal. In principe is dit eigenlijk het thema van het verhaal. Mooi gedaan. 

Gefaald is een verhaal dat je niet loslaat. De auteur sleurt je moeiteloos mee in een maalstroom van onmacht en angst.