Klassieke muziek als een troostende deken

Tijdens het lezen van de viool van mijn moeder heb ik de schitterende muziek van onder andere JS Bach Sarabande for solo flute by Julian Beaudiment gedraaid en begreep dat het voor de hoofdpersoon troostend is geweest. De moeder die zij moest missen. Het dwingende wat haar werd opgelegd. Altijd maar begrip tonen voor de volwassenen terwijl de kinderen eronder lijden. Hoe kan het toch altijd zo zijn dat kinderen de fouten van hun ouders moeten oplossen? In veel thema;s komt dit naar voren. Niet alleen een NSB verleden van ouders en kinderen maar ook bij psychische problemen ect. Natuurlijk is er in dit boek ook veel moois te ontdekken. Het is niet alleen dat er een zwarte deken ligt over het leven van de hoofdpersoon. Je ziet ook de veerkracht, de keuzes die ze voor zichzelf maakt en de uiteindelijke acceptatie en het respect over de dood heen. Kinderen blijven "bijna" altijd loyaal aan hun ouders. En vergiffenis is een groot goed. Een schitterende roman om te lezen zeker omgeven door de prachtige klanken van JS Bach...................