Je beleeft en leeft hun leven mee en eigenlijk hoop je dat er geen einde komt aan het verhaal.

´Aftellen´ is het tweede deel van de Cazalet-kronieken geschreven door Elizabeth Jane Howard.
Het is alweer een mooi familieverhaal die, na een rustig voortkabbelend leven in ´Lichte jaren´, nu het “normale” leven proberen te leiden in de oorlogsjaren. Opnieuw weer een aantal mooie, uitgebreide beschrijvingen van personen, kleding, huis en inrichting en natuur, doch een stuk minder dan in deel 1.
In ´Aftellen´ gaat de schrijfster wat dieper in op de belevenissen en het gevoelsleven van vooral de kleindochters Louise, Polly en CLary.
Louise dompelt zich onder in de theaterwereld en worstelt met haar ontluikende liefdesleven.
Polly is een zeer intelligent meisje die worstelt met de ziekte van haar moeder.
Clary vindt steun door het schrijven in haar dagboek en het schrijven van verhalen wanneer haar vader wordt vermist. Iedereen gaat ervan uit dat hij niet meer leeft maar Clary blijft geloven dat hij op een dag weer voor haar staat
Ook de schoondochters worden beschreven en met name Zoë en Sybil krijgen het zwaar in dit deel.
Zoë ontwikkelt zich (na de miskraam van haar buitenechtelijk verwekte kindje) als een vrouw die steeds meer rekening gaat houden met de andere leden van de familie. Wanneer haar man (vader van Neville en Clary) verdwijnt tijdens een missie vindt zij troost in het vrijwilligerswerk.
Sybil wordt ernstig ziek en probeert de ernst van haar ziekte te verwaarlozen naar haar man en kinderen toe. Ze blijft doorgaan maar ten koste van wat?
Alles is weer aanwezig in dit 2e deel over de familie Cazalet; liefde, ontrouw, vreugde, verdriet en natuurlijk de oorlog.
Opnieuw krijgt Howard het voor elkaar om je te laten onderdompelen in het leven van deze prachtige familie. Je leeft als het ware tussen hen in , je beleeft en leeft hun leven mee en eigenlijk hoop je dat er geen einde komt aan het verhaal.
Aftellen is een uitstekende titel voor dit 2e deel want aftellen is wat een ieder ook doet. De jongvolwassenen tot zij volwassen zijn, de mannen tot de oorlog voorbij is etc. Ieder op zijn of haar eigen manier.