Moeilijke gedachtegangen

Alexander Nieuwenhuis (1984) is journalist, essayist en wildernisgids. Hij studeerde aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen. In 2014 begon hij de Intuïtieve Encyclopedie en hij publiceerde in de Nederlandse Boekengids over Menno ter Braak en de Club van Rome.
Winterthur vertelt het verhaal van een niet bij naam genoemd persoon die in Winterthur is om onderzoek te doen naar de geschiedenis van de Club van Rome. Hij ontmoet op een dag Antonin, een man die een zwervend bestaan leidt en voornamelijk in het bos woont. Ze komen elkaar geregeld tegen en praten dan veel met elkaar. Als Antonin begint te spreken over hoe hij ooit de beroemde Duitse wetenschapper Alexander von Humboldt achterna reisde naar Latijns-Amerika en daar allerlei wonderlijke ontmoetingen heeft gehad, blijkt dat het onderzoek naar de Club van Rome en de biografie van Antonin meer met elkaar gemeen hebben dan op het eerste gezicht leek.
Winterthur is een moeilijk boek, het was af en toe goed leesbaar maar het merendeel van het boek was lastig om door te komen. De gedachtegangen, voornamelijk die van Antonin, gingen te ver om te begrijpen wat er bedoeld wordt waardoor het moeilijk was om de aandacht erbij te houden.
De karakters zijn niet heel goed uitgediept en doordat het af en toe moeilijk te volgen was kwamen de gevoelens niet echt binnen.
Een enkele keer kwam er een mooie zin en wijsheid naar voren.

"Namelijk dat de tijd eigenlijk niet voorbijgaat maar zich opstapelt in ervaringen...."

Ondanks dat Winterthur een 'dun' boek is voelde het verhaal lang aan, de vele opsommingen (van bv de dinosaurussen) zijn overbodig en voelen aan als vulling.

Winterthur is een debuutroman die moeilijk leesbaar is voor de "simpele" lezer en waarschijnlijk meer gewaardeerd zal worden door de lezer die de diepe gedachtegangen wel aankan.